چکیده: این مطالعه، تاثیر دوربین های مداربسته (CCTV) بر احساس خود بسندگی معلمان زبان در موسسات زبان خصوصی ایران را بررسی می‌کند. در محیطی که استفاده از انواع فناوری‌های نظارتی در موسسات آموزشی به منظور تأمین امنیت رو به افزایش است، درک محدودی از نحوه تأثیرگذاری یا شکل‌دهی این رویه‌ها بر هویت حرفه‌ای معلمان وجود دارد. خود بسندگی به باور معلمان در توانایی آن‌ها برای تأثیرگذاری بر مشارکت دانش‌آموزان و نتایج یادگیری اشاره دارد. این باور برای هدایت شیوه‌های آموزشی و مدیریت کلاس درس حیاتی تلقی می‌شود. این مطالعه از روش تحقیق کمی پس رویدادی استفاده کرده است؛ بنابراین،مقیاس خود بسندگی معلم اوهایو(TSES)،بر روی 104 معلم زبان انگلیسی که بر اساس سطح مواجهه با نظارت دوربین‌های مداربسته تفکیک شده‌اند، اجرا شده است. یافته‌های اصلی نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در خود بسندگی عمومی وجود ندارد، اما معلمان در مدارس تحت نظارت، خود بسندگی کمتری را در زمینه مدیریت کلاس درس گزارش کردند. معلمان با دیدگاه مثبت نسبت به دوربین‌ها، خود بسندگی بالاتری را در تمام ابعاد گزارش کردند. این مطالعه توجه را به نیاز به در نظر گرفتن پیامدهای روانشناختی فناوری‌های نظارتی بر معلمان و ایجاد محیطی سیاستی که اعتماد و حمایت حرفه‌ای را ترویج دهد، جلب می‌کند. سهم نهایی این تحقیق در بحث درباره حق حریم خصوصی، اخلاق استفاده از فناوری در آموزش و پیامدهای گسترده‌تر نظارت فزاینده در محیط‌های یادگیری است.