چکیده: مدرسان با عقاید و پیش فرض های خاصی در مورد نحوه تدریس و بطور کلی تدریس وارد کار در مدارس و آموزشگاه ها می شوند. با این حال، این باورها تا حد زیادی به دلیل عوامل مختلف با واقعیت حرفه تدریس ناسازگار و متفاوت هستند. "جامعه پذیری" (Socialization) می‌تواند باعث ایجاد ناکامی ‌های متعددی در پیشرفت شغلی مدرسان شود، مانند کم رنگ شدن مهارت‌های آنها، محافظه‌کاری نسبت به تدریس، خلاقیت کمتر و ناامیدی از حرفه تدریس. لازم به ذکر است که کمک به مدرسان برای غلبه بر این مشکلات مشروط به توصیف کلانی از جامعه پذیری، و همین طور علل اساسی آن و تأثیرات آن بر زندگی شخصی و حرفه ای مدرسان است. برای این منظور، این مطالعه پدیدارشناختی در صدد جستجوی داده هایی در مورد تجربیات معلمان زبان انگلیسی و عواملی است که بر جامعه پذیری آنها در هنگام مدیریت انتقال خود به حرفه شان تأثیر می گذارد. همچنین داده های جمع آوری شده در راستای طرح تحقیق توصیفی پدیدارشناسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. مهمترین عواملی که در مقوله "جامعه پذیری"حرفه ای مدرسان نقش دارند عبارتند از: تفاوت دانش آموزان، پیشرفت دانش آموزان، دانش معلم، خستگی، مسئله قدرت، انتظارات مدیریت مدارس و آموزشگاه ها، انتظارات والدین و عوامل دیگر. شایان ذکر است نتایج این مطالعه همچنین شکافی را بین آمادگی قبل از شروع به تدریس و خواسته‌های مرتبط با حرفه ناشی از ماهیت بافت ‌زدایی روش علمی کاربردی مورد استفاده در برنامه‌های پیش از حرفه تدریس تأیید کرد.