چکیده: این مطالعه سعی دارد راهبردهای ادب و معانى ضمنى مکالمه را به عنوان دو موضوع اصلی کاربردشناسی زبان در تعاملات شفاهی زبان آموزان و معلمان ایرانی در کلاس های آنلاین زبان انگلیسی تحلیل کند. در کلاس های زبان انگلیسی، زبان بیشتر به عنوان وسیله ای برای یادگیری استفاده میشود و نه ابزاری برای ارتباط با دیگران. در نتیجۀ این نقص آموزشی، زبان آموزان از نظر زبانی توانمند، اما از نظر ارتباطی دچار مشکل میشوند. در چارچوب مهارت‌های ارتباطی، مفاهیم کاربرد ناسی مانند راهبردهای ادب و معانى ضمنى مکالمه عوامل کلیدی در ایجاد ارتباطات مؤثر و مناسب هستند. بدین منظور در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی به بررسی این مفاهیم پرداخته شد. داده ها از 9 زبان آموز در سطح متوسط رو به بالا جمع آوری و فیلم گفتگوی آنها ضبط شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده در چارچوب نظری استراتژی‌های ادب براون و لوینسون (1987) و اصل تعاون گرایس مورد تحلیل قرار گرفت. داده‌های ما نشان داد که زبان ‌آموزان از هر چهار نوع راهبرد ادب از جمله ادب مثبت، ادب منفی، استراتژی غیرمستقیم و استراتژی مستقیم استفاده ‌کردند که در این میان راهبردهای مثبتی که بر یک زمینه مشترک مانند جستجوی توافق تکیه می‌کنند در تعاملاتشان بیشتر تکرار شده بود. عواملی که در انتخاب این راهبردها مؤثر بودند، عمدتاً ابراز همدردی، رعایت احترام، کاهش رفتارهای تهدیدآمیز وجهه و تقویت قرابت بود. این بدان معناست که شرکت کنندگان در کلاس درس کاملاً مؤدبانه رفتار می کردند. علاوه بر این، در رابطه با نادیده گرفتن اصول گرایس زبان آموزان هر چهار نوع اصل از جمله اصل شیوه، اصل کمیت، اصل ارتباط و اصل کیفیت را زعایت نکردند. تسلط ضعیف واژگانی- دستوری، فضای دوستانه کلاس و انتظار معلم از زبان-آموزان برای صحبتِ بیشتر از عوامل اصلی بود که در آن زبان آموزان به طور معمول اصل روش و کمیت را رعایت نمیکردند. علاوه بر این، در موارد معدودی، دانش‌آموزان برای رسیدن به ادب، اصول گرایس را نادیده انگاشتند. هدف آنها از این کار، کاهش کنش های تهدیدامیز وجهه و افزایش صمیمیت بین طرفین بود. یافته های این مطالعه پیام های آموزشی برای معلمان زبان، زبان آموزان و و طراحان برنامه درسی به همراه دارد.