چکیده: براساس آخرین پیش‌بینی‌های جمعیتی، روز به روز بر جمعیت سالمندان افزوده می‌شود و کشور ما از جمله کشورهای واجد بالاترین شیب و شتاب افزایش جمعیت سالمندی در جهان است. از این‌رو، توجه به تمام ابعاد زندگی سالمندی بیش از پیش ضرورت دارد و در صورت عدم توجه به نیازهای فرد سالمند، جامعه با پیامدهای متعددی روبرو خواهد شد. باتوجه به تغییرات اساسی افراد در دوره سالمندی، جهت تامین نیازها، رفاه و رفع مشکلات آن‌ها، باید به بررسی و شناخت ویژگی‌های آن‌ها از تمام ابعاد پرداخت. از این‌رو، این پژوهش در تلاش است تا با بررسی ویژگی‌های دوره سالمندی و نظریات پیرامون سالمندی و نمونه‌های اجرا شده در داخل و خارج از ایران و با استفاده از ضوابط مورد نیاز محیط زندگی سالمندان و معلولین، پاسخگوی نیاز به داشتن زندگی پرنشاط، فعال و باکیفیت از طریق افزایش تعاملات اجتماعی فرد، حفظ استقلال، تامین خدمات مورد نیاز وی و حمایت‌های اجتماعی و ... ، در نتیجه رضایت سالمندان و جامعه از این دوره از زندگی و احیا جایگاه ارزشمند سالمند و حفظ حضور پایدار سالمند در خانواده و جامعه، از طریق طراحی معماری باشد. بر این اساس، به طراحی مجتمع مسکونی مختص سالمندان در منطقه 9 تبریز پرداخته‌ایم، تا سالمند علاوه بر بهره‌گیری از آب و هوای مطبوع‌ که برای سلامتی آن‌ها بسیار مهم است، به خدمات مختلف مورد نیاز دسترسی آسان نیز داشته باشد. همچنین، از آن‌جا که در این دوره نیاز به تعاملات اجتماعی و عدم انزوای افراد اهمیت دارد، کاربری‌ها به گونه‌ای انتخاب شده‌اند تا بتوانند امکان ارتباط سالمندان با نسل‌های دیگر جامعه را افزایش و بهبود دهند. به این منظور از روش پژوهش کیفی و تحلیل نمونه‌های مشابه، استفاده شده است. ابتدا با مطالعات کتابخانه‌ای و شناخت ویژگی‌های دوره سالمندی و نظریات پیرامون آن، چارچوب نظری طرح شکل گرفت. در ادامه با بررسی نمونه‌های مشابه، از نقاط قوت آن‌ها در طراحی استفاده کرده‌ایم. سپس با استفاده از مطالعه بستر طرح و ضوابط طراحی مختص معلولین و سالمندان، طراحی معماری مجموعه شکل گرفت.