چکیده: زمینه و اهداف: دیابت و عوارض ناشی از آن یکی از دلایل عمده کاهش کیفیت زندگی و امراض مختلف از جمله سختی شریان ها می باشد. هر چند نشان داده شده که بیماران مبتلا به دیابت نوع2 می تواند از فواید متابولیک، قلبی-عروقی و سایر تاثیرات سلامتی ورزش بهرمند شوند، تحقیقات بسیار اندکی در زمینه بررسی تاثیر ورزش بر سختی شریانی و مسیرهای احتمالی موثر در این زمینه صورت گرفته است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین ترکیبی بر سطوح آدروپین و سختی شریانی در زنان دیابتی نوع2 افسرده. مواد و روش ها : جامعه آماری تحقیق حاضر زنان دیابتی نوع-2 افسرده مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر شاهرود بودند که از این میان 34 نفر به صورت تصادفی به دو گروه: 1)تمرین (17 نفر) با میانگین سنی3/6 ± 6/60 و شاخص توده بدن 3/1 ± 2/30 و قند خون ناشتا 1/15 ± 4/161 میلی گرم بر دسی لیتر و 2)کنترل (17 نفر) با میانگین سنی 4/6 ± 6/60 و شاخص توده بدن 2/1 ± 9/29 و قند خون ناشتا 1/16 ± 1/169 میلی گرم بر دسی لیتر تقسیم شدند. تمرینات شامل 3 جلسه در هفته به مدت 12 هفته و هر جلسه 20 دقیقه تمرین هوازی دویدن روی تردمیل با شدت 50-75 % ضربان قلب ذخیره و همچنین 40دقیقه تمرین مقاومتی با شدت 50-75% RM1 به صورت پیشرونده بود. نمونه خون شرکت کنندگان 48 ساعت قبل از تمرین و 48 ساعت بعد از تمرین در حالت ناشتا گرفته شد.و برای اندازه گیری آدروپین از روش الایزا استفاده شد. همچنین آزمون سختی شریان ها و فشار خون با استفاده از سیستم VaSera-200 انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، تی وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 05/0 P< آنالیز شد. نتایج: تحلیل داده ها نشان داد سطوح آدروپین در گروه تجربی نسبت به گروه پیش آزمون و کنترل افزایش معنی داری داشتند 05/0 P<. همچنین فاکتور های ترکیب بدن، شاخص توده بدن (BMI) و نسبت دور کمر به لگن (WHR)، در گروه تمرین نسبت به پیش آزمون کاهش معنی داری داشتند 05/0 P<. اما این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود 05/0P> . و همچنین هر 3 شاخص سختی شریانی( شاخص عروقی-مچ پا (CAVI)، شاخص شصت پا-بازویی(TBI)، شاخص پایی-بازویی (ABI) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار داشتند 05/0 P< اما نسبت به پیش آزمون تنها درشاخص (ABI)کاهش معنی دار وجود داشت. و همچنین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در گروه تمرین نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار داشتند 05/0 P<.اما نسبت به گروه کنترل تنها در فشارخون دیاستولیک کاهش معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: به طور کلی به نظر می رسد تمرینات ترکیبی بتواند باعث کاهش فشار خون و به ویژه سختی عروقی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 افسرده شود و این امر با اثرگذاری بر عوامل موثر بر کمپلیانس عروقی و نیز فاکتور های مرتبط با دیابت و با محوریت آدروپین تحقق می یابد.