چکیده: زمینه و هدف: بیماریهای گوارشی یکی از مشکلات عمده سلامتی به شمار می آیندو حدود %10از کل بیماریهای را شامل می شوند. در این میان بیماریهای روده ای از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند برای این که بخش عمده فراینده گوارش در سطح روده و در سلول های آن صورت می گیرد که عمل جذب انجام می شود. بیماریهای مربوط به قسمت تحتانی دستگاه گوارش متعدد و متنوع هستند.یکی از شایع ترین مشکلات گوارشی یبوست است که در همه گروههای سنی وجود دارد که دلایل عمده آن شیوه زندگی سختگیرانه، استرس، رفتارهای نامنظم در غذاخوردن، مصرفی ناکافی فیبر و آب و فقدان فعالیت بدنی می باشد. یبوست شکایت شایعی در پزشکی است که و معمولا به عمل دفعی گفته می شود که به طور دایم با مشکل دفع مواجه بوده و در دفعات کم باشد یا ظاهرا به طور ناقص انجام شود. تحقیقات 40 سال گذشته نشان داده است که پیاده روی بهترین ورزشی است که تمامی افراد در هر سن و سالی می توانند به آن بپردازند. پیشبینی می شود فعالیت بدنی باعث کاهش یبوست و عدم فعالیت باعث افزایش آن شود. با توجه به ناشناخته بودن اثر تعاملی این متغیر بر بهبود یبوست و ضعف اطلاعات موجود در این زمینه این تحقیق با هدف تعیین تأثیر پیاده روی بر بهبود یبوست بود. روش: در این تحقیق 31دانشجوی پسر و دختر مبتلا به یبوست که داوطلب شرکت در این تحقیق بوده اند به طور تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم می شوند. از فرم مقیاس سنجش یبوست مک میلان و بروسارد اطلاعات لازم در ابتدا و انتهای دوره جمع آوری شد.گروه تجربی به مدت دو ماه هر روز به مدت 1ساعت با %60ضربان قلب حداکثر به پیاده روی پرداختند در حالی که گروه شاهد تمرین ورزشی نداشتند. نتیجه گیری: نتابج این تحقیق نشان داد که پیاده روی موجب تغییر معنی داری در یبوست و عوامل آن شد. بنابراین برای درمان افرادی که فعالیت جسمانی نداشته و سابقه بیماری نیز ندارند ولی از یبوست مزمن رنج می برند می توان از پیاده روی استفاده کرد.