چکیده: پردازش داده‌ به معنی تحلیل و تفسیر داده و توانایی دستکاری و ایجاد تغییرات در آنها با هدف رسیدن به خروجی مورد نظر است. با توجه به وجود حجم زیادی از اطلاعات در دنیای امروز، افزایش سرعت در پردازش آنها نیازی ضروری به نظر می‌رسد. از جمله سخت‌افزارهایی که می‌تواند پاسخ‌گوی این نیاز باشد FPGAها هستند. از جمله تکنیک‌هایی که برای این منظور در FPGAها استفاده می‌شود، می‌‌توان به خط‌لوله و موازی‌سازی اشاره‌کرد، به نظر می‌رسد تکنیک‌هایی که برای افزایش سرعت در FPGAها ارائه شده‌است، بسیار کاربردی و قابل اجرا بر روی اکثر مدارهای دیجیتالی است. این ادعا را می‌توان با بررسی مقالات سال‌های اخیر اثبات کرد، به طور مثال این روش‌ها بر روی اکثر مبدل‌های دیجیتال، فیلترها، پیاده‌سازی الگوریتم‌های پردازش تصویر و ویدئو به‌کار رفته‌است. در این پایان‌نامه پس از بررسی روش‌های مختلف افزایش سرعت در FPGA، به طور جزئی‌تر به تحلیل دو روش افزایش سرعت یعنی خط‌لوله و موازی‌سازی می‌پردازیم. در نهایت سعی داریم تا با استفاده از تراشه‌های FPGA، این روش‌ها و روشی تحت عنوان، ترکیب دو روش خط‌لوله و موازی‌سازی را بر روی یک مدار دیجیتالی(فیلتر) پیاده‌سازی کنیم. برای بررسی عملکرد این روش‌ها، فیلترهایی با مرتبه‌های مختلف را با و بدون این روش‌ها که باعث افزایش سرعت می‌شوند پیاده‌سازی کرده و شاهد کارایی این روش‌ها در جهت افزایش سرعت الگوریتم‌های دیجیتال هستیم، به طور مثال پس از پیاده‌سازی تکنیک خط‌لوله بر روی فیلتری با مرتبه 3 سرعت آن از 67 مگاهرتز به 167 مگاهرتز افزایش پیدا کرده و پس از پیاده‌سازی تکنیک موازی‌سازی سرعت این فیلتر به 174 مگاهرتز افزایش می یابد و در نهایت پس از پیاده‌سازی تکنیک ترکیبی خط‌لوله_موازی‌سازی سرعت آن به 203مگاهرتز می‌رسد، که نشان دهنده عملکرد بهینه این تکنیک‌ها هنگام استفاده در سیستم‌های دیجیتالی است.