چکیده: در ویرایش جدید آیین‌نامه‌های مختلف، از جمله آیین‌نامه ارزیابی لرزه‌ای و مقاوم‌سازی ساختمان‌های موجود آمریکا (ASCE 41)، NIST 2017 و... ضوابطی در زمینه غیرخطی کردن تلاش برشی دیوار برشی (معیارهای پذیرش و ...) مطرح شده است درصورتی‌که در طراحی مبتنی بر عملکرد تنها تلاش خمشی دیوار مدل‌سازی غیرخطی می‌شود و تلاش برشی دیوار نیرو کنترل (FC) فرض می‌شود. نتایج مطالعات محققین نشان می‌دهد که اگر فقط تلاش خمشی غیرخطی شود و تلاش برشی به‌صورت خطی باقی بماند، بتن فشاری دیوار در خمش ترک‌خورده و آرماتورهای طولی دیوار به حد تسلیم و گسیختگی کششی می‌رسند. مدل‌سازی غیرخطی تلاش برشی دیوار بر اساس استاندارد ASCE 41-23 نشان می‌دهد که ظرفیت باربری دیوار کاهش (DCR افزایش) می‌یابد. همچنین نتایج مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهد که دیوارهای برشی با مقطع مستطیلی (المان مرزی همباد) طراحی شده بر اساس آیین‌نامه بتن آمریکا (ACI 318-19) ممکن است دارای مد شکست خمشی - برشی باشند و شکل‌پذیری فرض طراحی را تأمین نکنند. با افزایش نسبت ارتفاع به طول دیوار برشی، دیوار به‌صورت کنترل‌شونده خمشی عمل می‌کند و با کاهش این نسبت، دیوار به‌صورت کنترل‌شونده برشی عمل خواهد کرد. بنابراین جهت بررسی تأثیر مدل‌سازی غیرخطی برش در دیوارهای برشی از 4 سازه با تعداد طبقات 3، 5، 10 و 35 (ارتفاع سازه‌ها به گونه‌ای انتخاب شد که سه حالت رفتاری دیوار؛ خمشی، برشی و خمشی - برشی دیده شود) با سیستم قاب - هسته بتن‌آرمه، واقع در منطقه با خطر نسبی زیاد و خاک نوع 3 استفاده گردید که ابتدا براساس استاندارد 2800 ویرایش چهارم به روش تحلیل دینامیکی طیفی طراحی اولیه شدند. سپس این سازه‌ها مطابق ACI 318-19 در نرم‌افزار ETABS V21 برای دو حالت برش دیوار به صورت خطی و غیرخطی تحلیل تاریخچه‌زمانی شده و معیارهای پذیرش در سطح عملکرد CP بر اساس دستورالعمل TBI 2017 کنترل شدند. در نهایت، نتایج این دو حالت مدل‌سازی با یکدیگر مقایسه شدند. به‌طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که در سازه بلند، مقادیر دریفت‌ها، Rotation Chord، DCR، برش پایه و کرنش‌سنج در حالتی که برش دیوار به‌صورت غیرخطی مدل‌سازی شد، نسبت به حالت خطی به ترتیب کاهش، کاهش، افزایش، بدون تغییر و کاهش یافت؛ ولی در سازه‌های کوتاه تفاوت چندانی مشاهده نشد.