چکیده: امروزه با گسترش شهرها و جمعیت مناطق، مشکلات ناشی از افزایش جمعیت و تراکم جمعیت از یک سو و نیاز به گسترش خدمات ترافیکی از سوی دیگر، باعث شده است تا به فکر استفاده از فضاهای زیرزمینی باشیم. حفاری در زیرزمین تنش‎های موجود در خاک را آزاد می‌کند و خاک و توده سنگ اطراف به داخل تونل حرکت می‌کند و باعث فرونشست می‌شود. از این نظر، یکی از متداول‌ترین روش‌های مورداستفاده در حفاری تونل در دهه‌های اخیر، روش جدید تونل‌زنی اتریشی است. یکی از اهداف اصلی هنگام ساخت تونل در مناطق شهری، به حداقل رساندن نشست زمین و تحت کنترل نگه داشتن آن است که هدف از پروژه حاضر میزان تأثیر تیرهای پیشرو در نشست سطح زمین در تونل‌های کم عمق شهری می‌باشد که با استفاده از مدل‌سازی‌های عددی تونل استاد معین تهران با روش حفاری تونل‌زنی اتریشی با استفاده از نرم‌افزارPlaxis3D بررسی شده است، همچنین برای جلوگیری از نشست تاج تونل از پیش‌نگهدارنده تیر پیشرو استفاده شده است و عملکرد تیرهای پیشرو در نشست سطح زمین و همچنین میزان لنگرخمشی و نیروهای محوری مورد بررسی قرار گرفته است. که نتایج تحقیق حاضر نشان داد وجود تیرهای پیشرو 21 درصد کاهش نشست را خواهد داشت و همچنین نتیجه 12 مدل ساخته شده در نرم افزارپلکسیس به این صورت بود که، درصورتی‌که از تیرپیشرو با مقاومت فشاری بتن 70 مگاپاسکال و مساحت 20/1 مترمربع با روباره تونل 8 متر و 10 متر طول تونل استفاده شود تأثیر تیرهای پیشرو بیشتر خواهد شد و درنتیجه نشست سطح زمین نیز کمتر خواهد شد. در نهایت، چنانچه از روش تقریبی (دستی) برای طراحی تیر پیشرو استفاده می‌شود، میزان لنگر محاسبه شده با استفاده از روش دستی حداقل به میزان 25 درصد کاهش پیدا کند تا طرح اقتصادی‌تر و معقول‌تر شود.