چکیده: از مهم‌ترین بحران‌های جهان امروز، بحران زیست‌محیطی است و در این میان کاهش کمی و کیفی منابع آب و آلودگی آب‌های سطحی و زیرزمینی بسیار بارز و نگران‌کننده است. رشد جمعیت و افزایش استانداردهای زندگی سبب افزایش برداشت آب از آبخوان‌های ساحلی و در نتیجه نفوذ آب‌شور به داخل آبخوان‌ها شده است. افزایش دامنه نفوذ آب‌شور تأثیرات زیست‌محیطی فراوانی در آبخوان و محدوده ساحلی به دنبال دارد. در این مطالعه آبخوان‌های اطراف دریاچه مهارلو از نظر نفوذ آب‌شور دریاچه از روش آنالیز شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این منظور 38 نمونه آب از آبخوان‌های مختلف پیرامون دریاچه برداشت شد و آنیون‌ها و کاتیون‌های مختلف هم‌چنین، EC، TDS و... اندازه‌گیری شد. افزون بر این تعدادی نمونه برای بررسی آلودگی فلزات سنگین به شرکت زرآزما ارسال شد. نتایج نشان داد که دریاچه مهارلو بر آب آبخوان‌های پیرامون خود تأثیر داشته و باعث شورشدن آب آنها شده است و درجه شوری به فاصله از دریاچه، عمق چاه و میزان بهره‌برداری ارتباط مستقیم دارد. هم‌چنین، نتایج حاکی از آن است که آبخوان‌های قسمت شمالی دریاچه نسبت به قسمت جنوبی بیش‌تر تحت‌تأثیر نفوذ آب‌شور قرار داشته‌اند. افزون بر این، تأثیر زیست‌محیطی دریاچه بر آب آبخوان‌ها سبب شده که هیچ یک از چاهها برای شرب مناسب نباشند و برای صنعت خورنده و رسوب‌گذار باشند و برای کشاورزی نیز شور یا خیلی شور باشند و با تمهیداتی مناسب بکار روند. در پایان شاخص‌های آلودگی که شامل شاخص کیفیت آب (WQI) و شاخص آلودگی عناصر بالقوه سمناک (HPI) است مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج آزمایش آبخوان‌ها از نظر کیفیت آب در محدوده نسبتاً بد تا بسیار خوب قرار دارند و از نظر شاخص آلودگی عناصر بالقوه سمناک هیچ یک از نمونه‌های آب در حال حاضر به عناصر بالقوه سمناک آلوده نیستند.