چکیده: این پژوهش به بررسی برنامه‌های درسی انگلیسی برای اهداف دانشگاهی یا همان زبان تخصصی در ایران پرداخته و با استفاده از یک رویکرد ترکیبی، طراحی و ارزیابی این برنامه‌ها را تحلیل کرده است. این مطالعه بر اساس ۵۰ برنامه‌ درسی که به‌صورت تصادفی از سامانه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری انتخاب‌شده، انجام شده است. داده‌ها از طریق تحلیل اسناد و مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با اساتید دانشگاهی که در تدریس زبان تخصصی تجربه دارند، جمع‌آوری شد. روش تحقیق شامل تحلیل کیفی و کمی داده‌ها بود که به بررسی میزان تطابق این برنامه‌های درسی با نیازهای اساتید و دانشجویان پرداخت. نتایج تحقیق نشان داد که بسیاری از برنامه‌های درسی زبان تخصصی در ایران فاقد تطابق لازم با نیازهای آموزشی و مهارت‌های موردنیاز دانشجویان در رشته‌های تخصصی مختلف هستند. همچنین، مشخص شد که در برخی رشته‌ها، تأکید بیش از حد بر مهارت‌های خواندن و ترجمه باعث شده است که مهارت‌های ارتباطی مانند گفتار و نوشتار علمی کمتر مورد توجه قرار گیرد. یافته‌های این پژوهش بر ضرورت بازنگری در طراحی سرفصل‌های درسی، به‌کارگیری روش‌های تدریس تعاملی‌تر و توجه به نیازهای واقعی دانشجویان در محیط‌های دانشگاهی و حرفه‌ای تأکید دارد. این مطالعه می‌تواند به سیاست‌گذاران آموزشی، برنامه‌ریزان درسی، و اساتید دانشگاه کمک کند تا درک بهتری از نقاط ضعف و قوت برنامه‌های درسی زبان تخصصی در ایران داشته باشند و به توسعه‌ رویکردهای آموزشی کارآمدتر و متناسب‌تر با نیازهای دانشگاهی و حرفه‌ای دانشجویان بپردازند.