چکیده: پیاده‌روی به عنوان یک فعالیت کلیدی در بهبود کیفیت محیط شهری و ارتقای سلامت شهروندان، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این فعالیت نه تنها به کاهش ترافیک و آلودگی کمک می‌کند، بلکه تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی را افزایش می‌دهد. خیابان‌های کامل با عناصری مانند پیاده‌روهای عریض، مسیرهای دوچرخه‌سواری، فضای سبز و نقاط نشستن، ایمنی و راحتی را برای همه کاربران فراهم می‌کنند. این طراحی‌ها محیطی دلپذیر برای تعاملات اجتماعی ایجاد می‌کنند و احساس امنیت و راحتی را افزایش می‌دهند. در نتیجه، توجه به طراحی خیابان‌های کامل نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی شهری و افزایش تعاملات اجتماعی ایفا می‌کند. پژوهش حاضر در جست‌وجوی تبیین چگونگی اثرگذاری ویژگی‌های کیفیت محیط کالبدی خیابان‌ها بر میزان پیادهروی و تعاملات اجتماعی شهروندان می‌باشد. در این پژوهش روش تحقیق، کمی و کیفی و محدوده مورد مطالعه، خیابان شریعتی شهر بابل می‌باشد. داده‌های کیفی با استفاده از جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف گردآوری شده، در حالی‌ که داده‌های کمی از طریق برداشت‌های میدانی و مشاهدات مستقیم جمع‌آوری گردیده‌اند. جامعه آماری این پژوهش شامل ساکنان و غیرساکنان محدوده مورد مطالعه می‌باشند که نمونه‌گیری به صورت تصادفی انجام شده است. بر اساس فرمول کوکران، تعداد جامعه آماری این پژوهش به 384 نفر تعیین گردیده است. و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ و روایی محتوایی توسط متخصصان این حوزه تأیید شده است. در این پژوهش، جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از رویکردهای آماری توصیفی و استنباطی (معادلات‌ساختاری) با بهره‌گیری از نرم‌افزارهایSPSS27, PLS3 استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها با ستفاده از نرم افزارها نشان می‌دهد که کیفیت محیط کالبدی تأثیر مثبت و معناداری بر هر دو متغیر پیاده‌روی و تعاملات اجتماعی دارد. ضریب مسیر 498/0 و آماره t برابر با 434/13 نشان‌دهنده تأثیر مثبت و معنادار کیفیت محیط کالبدی بر تعاملات اجتماعی است. ضریب مسیر 434/0 و آماره t برابر با 189/10 نیز نشان‌دهنده تأثیر مثبت و معنادار کیفیت محیط بر پیاده‌روی است. این یافتهها نشان می‌دهد که محیط‌های با کیفیت بالا می‌توانند افراد را به پیاده‌روی بیشتر ترغیب کنند. پیاده‌روی نیز تأثیر مثبت و معناداری بر تعاملات اجتماعی دارد، با ضریب مسیر 285/0 و آماره t برابر با 787/6. همچنین، پیاده‌روی به عنوان یک متغیر میانجی در رابطه بین کیفیت محیط کالبدی و تعاملات اجتماعی نیز تأثیر مثبت و معناداری دارد. ضریب مسیر 124/0 و آماره t برابر با 794/5 نشان‌دهنده این است که پیاده‌روی می‌تواند به عنوان یک واسطه در این رابطه عمل کند. در این راستا، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که کیفیت محیط کالبدی نه تنها به طور مستقیم بر پیاده‌روی و تعاملات اجتماعی تأثیر می‌گذارد، بلکه از طریق افزایش فعالیت‌های پیاده‌روی، تأثیر غیرمستقیم نیز دارد. بنابراین، بهبود کیفیت محیط‌های شهری می‌تواند به افزایش تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های پیاده‌روی کمک کند. همچنین، می‌توانند به عنوان مبنایی برای طراحی و بهبود فضاهای عمومی و شهری در راستای ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان مورد استفاده قرار گیرند. در نهایت باتوجه به نتایج تحقیق، پیشنهاداتی در جهت بهبود وضعیت محدوده مورد مطالعه ارائه شده است.