چکیده: منطقۀ مورد مطالعه شامل سه مجموعۀ آتشفشانی به نام های امیرآباد، زرین کمر و سیاه کوه می باشد. سنگ های آتشفشانی امیرآباد در فاصلۀ 12کیلومتری در شمال شهر شاهرود و مجموعۀ آتشفشانی زرین کمر و سیاه کوه در فاصلۀ 36کیلومتری در شمال شرقی این شهر واقع شده اند. منطقۀ مورد مطالعه بخشی از پهنۀ ایران مرکزی بوده و در طی دوران سنوزوئیک به شدت تحت تأثیر فازهای کوهزایی آلپی قرار داشته و فعالیت های آتشفشانی ائوسن در تمام طول آن دیده می شود. ترکیب سنگ شناسی منطقۀ مورد مطالعه متنوع بوده، به این صورت که مناطق زرین کمر و سیاه کوه شامل تراکی بازالت، تراکی آندزیت، آندزیت و تراکیت و منطقۀ امیرآباد نیز شامل آندزیت و تراکی آندزیت می باشد. همچنین سنگ های آذرآواری ، در مناطق مورد مطالعه پراکندگی وسیعی دارند. این سنگ های آتشفشانی تنوعی از بافت های پورفیری، جریانی و گلومروپورفیری را نشان داده و بطور عمده حاوی کانی های اولیه شامل مگنتیت، پیروکسن، پلاژیوکلاز و فلدسپات آلکالن می باشند. این سنگ ها غالباً دگرسان شده اند و کانی های دگرسانی فراوانی نظیر سوسوریت، داموریت، اپیدوت، کلریت، کلسیت، سیدریت، کوارتز، سریسیت و کانی های رسی در اکثر آنها مشاهده می گردد. داده های ژئوشیمیایی شامل اکسیدهای عناصر اصلی، عناصر فرعی، کمیاب و نادر خاکی، مبین تفریق ماگمایی و تبلورتفریقی گسترده می باشد که این امر با شواهد پتروگرافی نیز تأیید می گردد. همچنین ماهیت آلکالن این سنگ ها نیز محرز می باشد. نتایج حاصل از مطالعات پترولوژی، ژئوشیمی و بررسی نمودارهای تکتونوماگمایی حاکی از این است که احتمالاً ماگمای اولیه، نشأت گرفته از گوشتۀ فوقانی بوده و در محدودۀ کمان قاره ای تشکیل شده است. از لحاظ پتانسیل اقتصادی، با توجه به شواهدی نظیر رگه های سیلیسی با بافت شانه ای، نهشته های تراورتنی، برش های هیدروترمالی حاوی پیریت ، دگرسانی های آرژیلیتی، آدولاریا، سریسیتی، سیلیسی و کلریتی و همچنین عیار قابل توجه نقره در پهنه های دگرسانی، احتمال کانه زایی (طلا؟- نقره) اپی ترمال نوع سولفیداسیون پایین در منطقۀ مورد مطالعه وجود دارد.