چکیده: امروزه باتوجه به رشد بی‌رویه‌ی جمعیت و به دنبال آن افزایش محیط‌های انسان‌ساخت و بهره‌برداری‌های بیش ‌از پیش انسان از طبیعت، منظر طبیعی شهرها دچار آسیب ‌شده و رو به زوال می‌باشد. بعد اکولوژیک منظر شهری با تاکید بر ارزش‌های محیط طبیعی در مقیاس کلان و‌ خرد، با توجه‌ به ‌این‌که تاثیر بسزایی در شکل‌گیری فضاهای شهری دارد، می‌تواند تداعی‌کننده‌ی حضور طبیعت در شهرها باشد. تجهیز و توسعه‌ی منظر اکولوژیک در صورت طراحی مناسب، توان باززنده‌سازی فضاهای شهری را میسر می‌گرداند و باعث ایجاد توازن بین نیازهای انسان و محیط می‌شود. با تمرکز بر این بعد، برخی مسائل مرتبط با کاهش کیفیت عرصه‌های‌ عمومی، مخصوصا غفلت از سرزندگی در این فضاها، در فرآیند طراحی فضاهای شهری دنیا مشهود بوده و با توجه به ‌این امر ازدیدگاه معماری منظر، سعی بر توسعه، حفاظت و احیای ‌اکولوژی طبیعی موجود در بستر و توجه به محیط‌ فعالیت انسانی امری مهم و ضروریست. شهر مشهد متاسفانه در سال‌های اخیر، به‌دلیل عدم وجود برنامه‌ریزی‌ و مدیریت‌ نادرست، آسیب‌های اکولوژیکی و اجتماعی بسیاری را متحمل شده‌است. ساخت‌وسازهای غیرمجاز، کاهش رضایت اجتماعی شهروندان را با خود به همراه داشته‌است. تخریب و تجاوز به بافت طبیعی کوه ها‌ و کوه‌پایه‌ها که متاسفانه در مقیاس بزرگی انجام‌شده است، از معضلات بزرگ اکولوژیک این شهر محسوب می‌شود. در پی تخریب کوه‌های جنوب‌غربی مشهد و احداث بزرگراه، از بین رفتن لکه‌های سبز این مناطق، تخریب زیستگاه‌های گیاهی و جانوری، تخریب مسیل‌ها و مسیرهای طبیعی جانواران و پاکوب ‌کوهنوردان و... معضلاتی هستند که علاوه بر ایجاد مکانی نامطلوب، مشکلات اکولوژیکی متعددی را به وجود آورده‌اند. رساله‌ی ‌حاضر، مسیر اتصال خیابان هاشمیه حد فاصل تقاطع بولوار نماز تا پروژه کوه‌پارک را مورد بررسی و تحلیل قرار داده‌است. هدف این پژوهش از یک‌سو معطوف به‌ تبدیل اکولوژی طبیعی این منطقه به شرایط متعادل زیستی و از سوی دیگر، توجه به تاثیر کیفیت این منطقه طبیعی در اکولوژی شهر مشهد می‌باشد. با توجه به پتانسیل‌های موجود، این منطقه توان تبدیل‌شدن به فضای عمومی سرزنده و محل اجتماع و گذران اوقات فراغت برای شهروندان را دارا می‌باشد. به‌بیان‌دیگر، این پژوهش به دنبال یافتن تعادلی میان نیازهای اکولوژیک و نیازهای انسانی، ارتقاء کیفیت سرزندگی اجتماعی در این منطقه است. براین اساس، در ابتدا به بررسی مبانی نظری مرتبط با منظر اکولوژیک شهری و عوامل سرزندگی فضاهای شهری از طریق مطالعه منابع و متون کتابخانه‌ای و الکترونیکی پرداخته شد و پس‌ازآن، از طریق بررسی اسناد فرادست و مطالعات محیطی، مشکلات موجود در محور هاشمیه-کوه‌پارک، با استفاده از مدل بدست‌آمده تلفیقی ارزیابی و بررسی شد. درنهایت، با توجه به نتایج پژوهش، طراحی منظر جهت توسعه‌ی اکولوژیک محور هاشمیه-کوه‌پارک با استناد به راهکارهای معماری منظر و همچنین ایجاد فضای باز عمومی سرزنده، بهبود ساختارهای محیط مصنوع و فعالیت انسانی در این منطقه ارائه گردید. مهم‌ترین این راهکارها عبارت‌اند از: ایجاد پیوستگی پوشش گیاهی، ایجاد بافر سبز، احیای کانال رود با روش‌های طبیعی، ایجاد کاربری‌های تفرجی و تجاری و فرهنگی در حاشیه محور، ایجاد انواع مسیرهای پیاده و دوچرخه سواری، ایجاد فعالیت‌های مشارکتی، ایجاد محل استراحت برای کوهنوردان، ایجاد نظرگاه شهری و ...