اخبار و رویدادها: ساعت 9:30 دقیقه – تهران ،فرود گاه مهرآباد؛ امام آمد

ساعت 9:30 دقیقه – تهران ،فرود گاه مهرآباد؛ امام آمد
چهارشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۰- ۱۰:۱۵:۲۰

ساعت 9:30 دقیقه – تهران ،فرود گاه مهرآباد؛ امام آمد

ساعت 9:30 دقیقه – تهران ،فرود گاه مهرآباد در ساعت 30/9 صبح، هواپیمای ایرفرانس بر فراز آسمان فرودگاه مهرآباد ظاهر شد. پرواز به زمین نشست امام آمد .... یادش به خیر روزی که عصاره تاریخ بر

ساعت 9:30 دقیقه – تهران ،فرود گاه مهرآباد
در ساعت 30/9 صبح، هواپیمای ایرفرانس بر فراز آسمان فرودگاه مهرآباد ظاهر شد.
پرواز به زمین  نشست
امام آمد ....


یادش به خیر روزی که عصاره تاریخ بر صحیفه سرخ بهمن چکید، آفتاب ناب بر یاسمن های بی تاب، از غرب تابید واشراق شرق پدید آمد. یادش به خیر روزهایی که سیمای زیبای یوسف، دیده کنعانیان عشق را بصیرت بخشید؛ بیضای دست آسمانی موسی، شراره های شعف را در ظلمت کده ارض پاشید؛ نفحه عیسوی به عرش رفته بر خاک نشینان دمید؛ نوح با سفینه صفا به مهد موعود رسید؛ بت های سیاه جهالت در پای حماسه و برهان ابراهیم بر خاک فرو افتادند؛ امام به میهن اسلامی قدم نهاد. و گل ها گوش به ترنّم شادمانی دل ها سپردند. یاد آن روزها در خاطر دل ها هماره مستدام باد.
**
ای امام، وقتی که آمدی، ستم رفت؛ پلیدی رفت؛ تباهی و سیاهی رفت. وقتی که آمدی، لاله ها سر از خاک درآوردند و فرشی برای قدم های مبارک


تو شدند؛ وقتی که آمدی، باغچه های امیدمان گل داد، دل هامان شادمان شد و ملت ما جشن پیروزی گرفت. با آمدنت سخاوت دریا، لطافت آب و آرامش آبی آسمان را در تو یافتیم. ای معدن همه خوبی ها، وقتی که آمدی، به همراهت نور آمد؛ عشق آمد؛ بلکه عشق معنی شد. وقتی که آمدی، خورشیدِ سبز از افق آبی خاطرات نورانی سر برآورد، و باد صنوبران سرخ را، و عظمت سروهای آزادی را بر چکاد بلند یادها آویخت. وقتی که آمدی، جوانان ما را در پرتو کلام خویش جان بخشیدی و قلب بی قرار آنان را بر ساحل آرامش خود، آسوده ساختی. وقتی که آمدی، آزادی به خانه ما آمد، استقلال نصیب ما شد، و جمهوری اسلامی در دل هامان جای گرفت.
***
هنوز هم صدای او، در سراسر تاریخ به گوش می رسد. هنوز هم قامتش، به بلندای آسمان حقیقت است و در عشق و تکریم والایی ها، به صلابت صخره ها می ماند و به عظمت کوهساران. امام را می گویم؛ مردی که کران تا کران حیات را از تحرک و مبارزه و فریاد علیه استعمارگران، سرشار ساخت. فرزانه ای که نمونه مجسّم شجاعت و بی باکی بود. او که از هیچ قدرتی جز خداوند باک نداشت و در برابر هیچ گردنکشی، سر فرود نیاورد. راستی، کدام تصویرگر، می تواند جبین مطهر، آن بزرگ مرد را به تصویر درآورد؟ کدام شاعر می تواند قصیده سرای آن ستم سوز و سپیده آفرین باشد؟ و کدام نویسنده می تواند حکایتگر شورآفرینی ها و ایمان گستری های آن والا مقام باشد؟

12345