چکیده: هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی و مقایسه 4 هفته تمرینات IMT و اینتروال بر اشباع اکسیژن خون سرخرگی و پاسخ تهویه ای هنگام تمرین در افراد غیرورزشکار است. روش انجام تحقیق: این طرح پژوهشی به صورت پیش-آزمون و پس-آزمون می‌باشد. تعداد نمونه آماری این طرح پژوهشی 30 نفر هستند که از دانشجویان 20 الی 40 ساله دانشگاه صنعتی شاهرود انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 3 گروه تمرینات اینتروال استقامتی زیربیشینه، تمرینات IMT و تمرینات گروه sham تقسیم شدند. قبل از شروع پروتکل تمرینی به افراد برگه‌ای به جهت ارزیابی آن‌ها طبق معیارهای ورود به مطالعه داده شد که پر کنند. در صورت عدم مغایرت اطلاعات آن‌ها با معیارهای ورود به مطالعه، از ورودشان به طرح پژوهشی ممانعت بعمل می‌آمد. سپس هرکدام از آن‌ها برگه رضایت‌نامه (نمونه آن در پیوست آمده است) را پر کردند تا با میل و رغبت شخصی خودشان وارد این مطالعه شوند. گروه اینتروال: به مدت 4 هفته اقدام به انجام تمرینات استقامتی زیربیشینه به صورت اینتروال کردند. در دو هفته اول با حداکثر شدت 60 و حداقل 40 درصد ضربان قلب ذخیره‌ای با تواتر تمرینی 3 روز در هفته و در دو هفته دوم با حداکثر شدت 70 و حداقل 50 درصد ضربان قلب ذخیره‌ای و تواتر تمرینی 4 روز در هفته اقدام به دویدن کردند. گروه IMT: به مدت 4 هفته تمرینات تنفسی را در حضور پژوهشگر انجام دادند. در دوهفته اول با شدت 50 درصد PImax و 30 تلاش تنفسی به مدت 4 روز در هفته این پروتکل تمرینی را انجام دادند. در دو هفته دوم شدت تمرینات از 50 به 60 درصد حداکثر فشاردمی و تعداد جلسات تمرینی آن‌ها از 4 به 5 جلسه افزایش یافت. گروه sham: همانند گروه IMT ولی با شدتی بین 10 الی 15 درصد PImax اقدام به تلاش تنفسی کردند. از آزمون تی همبسته برای بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون آنالیز کوواریانس با آزمون تعقیبی بون-فرونی با 95 درصد اطمینان برای بررسی تغییرات بین گروهی استفاده شد. (P=0.05) نتایج: نتایج نشان می‌دهد که میانگین اشباع اکسیژن شریانی بین 3 گروه تفاوت معنادار نداشت (P>0.05). همچنین تغییرات درون گروهی نشان می‌دهد که تفاوت بین پیش-آزمون و پس-آزمون در خصوص تغییرات شاخص SpO2 غیرمعنادار است (P>0.05). در گروه اینتروال، میانیگین تهویه دقیقه‌ای، حداکثر فرکانس تنفسی و همچنین میانگین فرکانس تنفسی نسبت به نتایج پیش-آزمون کاهش معنادار داشته است (P<0.05). در سایر گروه‌های تمرینی، هیچگونه تفاوت درون‌گروهی در مورد تغییرات شاخص‌های تهویه‌ای هنگام تمرین نسبت به پیش-آزمون گزارش نشد (P>0.05). نتیجه‌گیری: با انجام 4 هفته تمرینات اینتروال و تنفسی، تفاوت معناداری بین سه گروه تمرینی اینتروال، IMT و sham در پارامترهای میانگین اشباع اکسیژن شریانی (SpO2) و فاکتورهای تهویه‌ای هنگام تمرین یافت نشد.