چکیده: مقاومت برشی توده سنگ، سطوح درزه و ناپیوستگی‌ها در تحلیل پایداری شیروانی‌های سنگی و سایر سازه هایی که در سنگ طراحی و اجرا می‌شوند اهمیت زیادی دارد. مقاومت برشی در یک توده سنگ عمدتاً توسط صفحات ضعف کنترل می‌شود. بنابراین درک مجموعه عوامل مؤثر بر مقاومت برشی توده سنگ، ضروری به نظر می‌رسد. پارامترهای مقاومت برشی در سنگ به روش‌های گوناگونی تعیین می‌شود. یکی از روش‌های تعیین پارامترهای مقاومت برشی، استفاده از آزمایش برش مستقیم است که در صحرا و آزمایشگاه بر روی نمونه‌های طبیعی انجام می‌گیرد. آزمایش برش مستقیم سنگ، گاهی بر روی درزه‌های طبیعی موجود در سنگ و گاهی نیز بر روی درزه‌های ایجادشده در سنگ انجام می‌شود. در این تحقیق با استفاده از مدل‌سازی دوبعدی به کمک نرم‌افزار المان گسسته PFC2D تحلیل مقاومت برشی تماس درزه بین بتن و سنگ با استفاده از آزمایش برش پرداخته‌شده است. مدل‌سازی‌ها در سه سطح مختلف 1.5، 3 و 6 مگا پاسکالی از تنش نرمال قائم انجام‌گرفته و نتایج مدل‌سازی عددی با نتایج آزمون‌های آزمایشگاهی و میدانی (برجا) مقایسه شده است. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش برش مستقیم و بررسی اثر زبری (JRC) نمونه‌ها قبل و بعد از برش، مشخص گردید که با افزایش زبری ، مقاومت برشی سطوح درزه‌ها افزایش می‌یابد. همچنین با افزایش سطح تنش نرمال در سطوح درزه با زبری پایین، اختلاف بین تنش برشی نهایی و تنش برشی باقیمانده نیز کمتر از حالتی است که زبری سطوح بالا باشد.