چکیده: بسیاری از سازه‌های بتنی مسلح به میلگردهای فولادی در محیطی خورنده قرار می‌گیرند.‌ در این نواحی عواملی همچون رطوبت، دما و کلریدها سبب خوردگی میلگردهای فولادی می‌شوند. استفاده از میلگردهای FRP به جای فولاد به عنوان یکی از راهکارهای حل این مشکل به شمار می‌رود. این میلگردها بر خلاف میلگردهای فولادی رسانا نبوده و خورده نمی‌شوند. ترد بودن و شکل‌پذیری کم، به عنوان اصلی‌ترین مشکل میلگردهای FRP مطرح می‌شود. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود شکل‌پذیری تیرهای بتنی مسلح به میلگرد FRP، استفاده از میلگرد کوتاه در میانه‌ی تیر است. با قرارگیری میلگرد کوتاه در میانه‌ی تیر، رفتار تیر دستخوش تغییراتی می‌گردد. از جمله‌ این تغییرات، می‌توان به سختی اولیه قابل توجه و تغییر شیب در نمودار بار-جابه‌جایی اشاره کرد. در این تحقیق، یک مدل اجزا محدودی در نرم افزار آباکوس توسعه داده شد. بارنهایی، جابه‌جایی نهایی، نوع خرابی تیر، نمودار بار-جابه‌جایی، نمودار تنش-جابه‌جایی میلگرد کوتاه، بار ترک خوردگی و کانتورهای ترک خوردگی تیر مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس در یک بررسی تحلیلی به محاسبه‌ی بار نهایی و بار ترک خوردگی پرداخته شد. اعتبار مدل‌های عددی و تحلیلی در قیاس با 5 تیر بتنی مسلح به میلگرد‌های FRP تایید گردید. نتایج نشان داد، حداکثر اختلاف بارنهایی عددی و آزمایشگاهی %6.5 و حداکثر اختلاف نتایج آزمایشگاهی با محاسبات تحلیلی %7.3 است. همچنین مدل عددی از ارتباط مستقیم میان نمودار تنش-جابه‌جایی میلگرد کوتاه و نتایج نمودار بار-جابه‌جایی تیر سخن می‌گوید. استفاده از میلگرد کوتاه میانی منجر به شکل‌گیری یک ترک بحرانی در تیر می‌شود. بار ترک‌خوردگی در مدل عددی و تحلیلی در قیاس با نتایج آزمایشگاهی به ترتیب دارای حداکثر اختلاف % 14.2 و % 11.4 می‌باشد. در یک مطالعه‌ی پارامتریک به بررسی شکل‌پذیری 14 تیر در 4 گروه پرداخته شد. برای بررسی شکل‌پذیری تیرها از دو روش پریستلی-پائولی و انرژی معادل استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده از هر دو شیوه می‌توان گفت با اضافه نمودن میلگرد کوتاه به تیر، شکل‌پذیری افزایش می‌یابد. در نمونه‌های بررسی شده، بیشترین افزایش شکل‌پذیری بر اساس روش انرژی معادل 22% و در روش پریستلی-پائولی 26.1% نسبت به حالتی که میلگرد کوتاه در تیر وجود ندارد، می‌باشد. سپس به بررسی تاثیر نمودار تنش-جابه‌جایی میلگرد کوتاه بر شکل‌پذیری پرداخته شد. نتایج نشان داد که هر چه پیوند میان بتن و میلگرد کوتاه قوی‌تر و توانایی بیشتری در تحمل تنش‌ها وجود داشته باشد، شکل‌پذیری بهبود خواهد یافت. در بخش آخر نیز به بررسی بار نهایی تیرها بر اساس روش‌ تحلیلی پرداخته و سپس با نتایج عددی مقایسه گردید.