چکیده: امروزه تعداد زیادی از ساختمان‌های موجود در کشور ما و نیز سایر کشورهای جهان را ساختمان‌های بنایی تشکیل می‌دهند و درصد قابل توجهی از مردم در این‌گونه ساختمان‌ها ساکن هستند. عواملی نظیر شرایط محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، راحتی اجرا و مصالح موجود سبب پیداش انواع مختلفی از سازه‌های بنایی گردیده است. در زمینه مقاوم سازی متاسفانه عمده توجه مهندسان در زمینه مقاوم‌سازی، به مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی و فولادی معطوف است در حالی‌که هنگام وقوع زلزله ساختمان‌های مصالح بنایی دچار بیشترین خسارت می‌شوند. عدم توجه به مقاوم‌سازی این‌گونه ساختمان‌ها، موجب تلفات جانی و مالی زیادی در زلزله‌ها می‌شود. در این پایان‌ نامه شیوه جدید مقاوم‌سازی دیوارهای بنایی به روش پیش‌تنیدگی مطالعه شده است. روش‌های بنایی سنتی نیاز به ارتقاء و بهبود کیفی در مراحل طراحی و اجرا دارند. پیچیدگی رفتار این نوع سازه‌ها در برابر بارهای رفت و برگشتی موجب شده که با روش‌های معمول مهندسی نمی توان اطلاعت دقیقی از رفتار آن‌ها به‌دست آورد. رفتار ناهمسان‌گرد، ناهمگن، غیرخطی و وجود ترک‌های فراوان از یک سو، و صفحه‌ای بودن اجزای سازه‌های آجری از سوی دیگر پیچیدگی خاصی را ایجاد کرده که غالباً جز با روش‌های اجزاء محدود نمی‌توان از وضعیت تنش‌ها اطلاعاتی به‌دست آورد. با توجه به اندرکنش دیوارها و سقف در زلزله ، بررسی تاثیر اندازه، شکل، هندسه و محل قرارگیری بازشوها در رفتار سازه و نیز ارزیابی روش کلاف بندی ارائه شده در آیین نامه 2800 ، از اهداف این پژوهش می‌باشد. پس از مدل کردن دیوار بنایی، و اعمال بار سیکلی نتایج آزمایشگاهی مندرج در مقاله ای معتبر مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و سپس با استفاده از روش اجزاء محدود و توسط نرم افزار Abaqus رفتار دیوار مدل‌سازی شده و رفتار داخل صفحه و هم‌چنین، تاثیر بازشوها و پارامترهای موثر در رفتار لرزه ای آن‌ها از جمله تاثیر بازشوها و پیش‌تنیدگی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتیجه این که مشخص گردید، استفاده از پیش تنیدگی در دیوارهای بنایی ظرفیت باربری را به مقدار قابل توجهی بهبود بخشید ولی در شکل پذیری این اتفاق نیفتاد و توانست تا حدودی در شکل پذیری دیوار بنایی موثر باشد. بنابراین از این روش می توان در مقاوم سازی دیوارهای بنایی که فاقد مقاومت کافی و نیز دارای بازشوهای غیر استاندارد می باشند استفاده نمود.