چکیده: اثر مثبت کاربرد اسید سالیسیلیک در بسیاری از گیاهان مشاهده شده است، اما اتفاق نظری در مورد بهترین زمان و یا مناسب‌ترین مقدار کاربرد این تنظیم کننده رشد وجود ندارد. بنابراین، این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک بر رشد و عملکرد ارقام جو، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان بندر ترکمن در سال زراعی 1401-1400 اجرا شد. که در این تحقیق عامل اصلی ارقام جو، شامل سه رقم جو (اکسین ، فردان و صحرا) و عامل فرعی کاربرد اسید سالیسیلیک در سه سطح شامل شاهد، کاربرد یک میلی‌مولار اسید سالیسیلیک در زمان پنجه زنی و کا در زمان ساقه زنی بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده مشخص گردید که بین ارقام از نظر صفات اندازه‌گیری شده (ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد پنجه در بوته، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن 1000 دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد اقتصادی، شاخص برداشت، محتوی نسبی آب برگ و کلروفیل برگ) اختلاف معنی‌داری وجود دارد و استفاده از اسید سالیسیلیک سبب بهبود در صفات اندازه‌گیری شده شد. نتایج مرتبط با عملکرد دانه جو تحت تیمارهای محلول‌پاشی نشان داد که بیشترین عملکرد دانه در ارقام اکسین، فردان و صحرا به‌ترتیب با میانگین 42/4953، 67/4049 و 87/3346 کیلوگرم در هکتار مربوط به محلول‌پاشی در مرحله پنجه‌زنی بود که نسبت به عدم محلول‌پاشی در این ارقام به‌ترتیب افزایش 22/31، 23/18 و 83/7 درصدی نشان داد. همچنین، نتایج نشان داد که استفاده از محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک در مرحله پنجه‌زنی و ساقه زنی سبب افزایش در سایر صفات اندازه‌گیری شده در ارقام مختلف جو گردید. به‌طورکلی با توجه به تغییرات صفات اندازه‌گیری شده در ارقام جو در پاسخ به محلول پاشی اسید سالیسیلیک در مرحله پنجه‌زنی و ساقه‌ زنی جهت تکمیل مراحل رشدی و دستیابی به پتانسیل عملکرد بالا، محلول‌پاشی در ارقام اکسین و فردان محلول‌پاشی در مرحله پنجه‌زنی موثر‌تر بود. ازاینرو از کاربرد تیمار یک میلی‌مولار اسید سالیسیلیک در زمان پنجه زنی و شاقه زنی با جهت افزایش عملکرد و اجزای عملکرد جو می‌توان استفاده نمود.