چکیده: فروشویی توده‌ای یکی از کارآمدترین روش‌های هیدرومتالورژی برای منابع اکسیدی کم عیار است. در این روش همواره میزان بازیابی به علت خردایش اندک و عدم حصول درجه آزادی مناسب، پایین‌تر از سطح ایده‌آل است. از طرفی تمرکز پژوهش حاضر بر معدن طلای ساریگونی است که ذخیره‌ی آن به دو بخش اکسیدی و سولفیدی تقسیم می‌شود و استخراج آن هم‌اکنون در قسمت مرزی با ذخیره مرکب از سولفیدی و اکسیدی در حال انجام است که میزان بازیابی طلای آن حدود 40 درصد است. بنابراین لازم است که با شناخت و بهبود پارامترهای موثر بر فرآیند فروشویی در مقیاس آزمایشگاهی و سپس اجرای آن در مقیاس صنعتی میزان بازیابی را ارتقا داد. برای دستیابی به این اهداف، پژوهش حاضر در سه فاز انجام شد. ابتدا استفاده از روش کلاسیک یک فاکتور در یک زمان در آزمایش بطری غلتان، محدوده‌ی موثر پارامترها مشخص شد. سپس در مرحله دوم با استفاده از روش سطح-پاسخ و طرح Box-Behnken محدوده بهینه‌ی پارامترها تعیین شد. در نهایت بعد از انجام تست‌های نفوذپذیری، آزمایش‌های ستونی طراحی و انجام گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش میزان pH از 15/10 به 12 و کاهش غلظت سیانید از 5/0به 4/0 گرم بر لیتر می‌توان مقدار بازیابی را در دانه‌بندی 20 میلی‌متر که در حال انجام است، به 26/42 درصد ارتقا داد. نتایج بهینه‌سازی با روش سطح پاسخ نیز نشان داد که با تنظیم pH در مقدار 7/11 و غلظت سیانید در مقدار 44/0 گرم بر لیتر، میزان بازیابی با محدوده ‌ابعادی فعلی 37/2 درصد افزایش می‌یابد. همچنین با کاهش ابعاد تا محدوده‌های 15 و 10 میلی‌متر، میزان بازیابی به ترتیب به 06/51 و 92/57 درصد رسید. نتایج آزمایش‌های ستونی تایید کرد از زمان شروع به پاشش محلول تا 20 روز شاهد بازیابی مناسب هستیم، اما پس از آن محلول خروجی حاوی بسیار کمی طلا است که باید مطالعات اقتصادی برای تصمیم به ادامه یا توقف فرآیند انجام شود.