چکیده: در این پژوهش، امکان حذف فلزات سنگین شامل سرب و کروم از پساب با استفاده از نانوجاذب بر پایه‌ی چارچوب‌ فلز-آلی (MOF) مورد بررسی قرار گرفت. برای این هدف، ابتدا MIL-100(Fe) و کامپوزیت پلی‌آنیلین بر پایه‌ی چارچوب‌ فلز-آلی بطور کارآمدی به وسیله‌ی روش هیدروترمال سنتز شدند. سپس خصوصیات ساختاری، شیمیایی و ریخت‌شناختی جاذب‌های سنتز شده با استفاده از روش‌های مختلف آزمایشگاهی شامل پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف سنج مادون قرمز (FTIR)، میکروسکوپ پویشی گسیل میدان (SEM) و ایزوترم جذب گاز نیتروژن (BET) مشخصه‌یابی شدند. آنالیزها یک ساختار هشت ضلعی را برای MIL-100(Fe) تایید کردند و نشان دادند که الیاف لوله ای پلی آنیلین درون حفرات و روی سطوح MIL-100(Fe) رشد کرده اند. همچنین مقادیر سطح ویژه نسبتا بالای 9/1843 و 29/261 مترمربع بر گرم به‌ترتیب برای MIL-100(Fe) و کامپوزیت بدست آورده شد. علاوه بر این، رفتار جذب سرب و کروم با استفاده از پارامترهای سینتیکی، تعادلی و ترمودینامیکی بررسی شد. آنالیز تعادلی نشان داد که بیشینه ظرفیت جذب با استفاده از MIL-100(Fe)، 46/23 میلی‌گرم بر گرم براساس مدل سیپس برای سرب و 45/30 میلی‌گرم بر گرم بوسیله‌ی ایزوترم لانگمویر برای کروم بود. درحالی‌که بالاترین ظرفیت جذب کامپوزیت، 76/81 و 37/72 میلی‌گرم بر گرم به‌ترتیب برای سرب و کروم براساس مدل سیپس بدست آورده شد. مطالعه سینیتیک نشان داد که سینتیک جذب سرب با MIL-100(Fe) از شبه مرتبه اول و برای کروم از هر دو مدل شبه مرتبه اول و دوم پیروی نمود. درحالی‌که سینتیک جذب با کامپوزیت برای هر دو فلز از شبه مرتبه دوم پیروی کرد. نتایج ترمودینامیکی تایید کرد که فرآیند جذب هردو فلز توسط MIL-100(Fe) یک فرآیند غیر خوبخودی و توسط کامپوزیت خودبخودی بود. همچنین مکانیزم‌های غالب جذب براساس انرژی فعال‌سازی برای سرب و کروم بوسیله‌ی MIL-100(Fe) به‌ترتیب شیمیایی (تبادل یونی) و فیزیکی تشخیص داده شد. اما، مکانیزم جذب دو فلز توسط کامپوزیت فیزیکی بود.