چکیده: هسته های بتنی با توجه به محاسن بسیاری که دارند یک انتخاب خوب برای سازه های با سیستم دو گانه و سیستم های لوله در لوله می‌باشند. در فروپاشی برج های تجارت جهانی در سال 2001 در نیویورک، یکی از دلایل خرابی سازه، هسته ضعیف قاب فلزی بود که هیچ خط دفاعی دیگری در برابر ضربه عظیم وارده نداشت، و این ناشی از ضعف فولاد در برابر حرارت بالا بود، از این نمونه بسیار مهم فروریزش سازه بلند این درس آموخته شد که هسته های مستحکم بتن آرمه می توانند آسیبهای سازه ای ساختمان های بلند را در اثر انفجار، آتش سوزی و زلزله به حداقل برسانند. پس از این حادثه آیین نامه ها توصیه کردند که در ساختمان های بلند از هسته های بتنی استفاده شود. در این پژوهش سازه های دیاگرید لوله در لوله‌ی فلزی با هسته دیوار برشی بتن آرمه در دو تیپ طبقاتی 36 و 48 طبقه و با سه زاویه‌ی 69، 76 و 79 درجه برای المان های قطری در لوله خارجی مورد مطالعه قرار گرفت. هر 6 الگو به صورت سه بعدی در نرم افزار Etabs مدلسازی و به روش استاتیکی معادل و طیفی تجزیه و تحلیل و طراحی شدند. در مرحله دوم سازه ها به روش استاتیکی غیر خطی (PushOver) تجزیه و تحلیل و منحنی های ظرفیت الگو ها استخراج شد و فاکتور های لرزه ای محاسبه شد، در مرحله سوم سازه ها تحت 11 جفت شتاب نگاشت کالیبره شده و به روش تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی فزاینده (IDA) تجزیه و تحلیل شدند. منحنی های شکنندگی برای هر سازه ترسیم شد و سازه ها با هم مقایسه شدند. ضریب رفتار محاسبه شده در محدوده‌ی 4.5 تا 5 بدست آمد و بهترین عملکرد را در مجموع، سازه‌ی با زاویه 69 درجه برای اعضای قطری در لوله خارجی داشت، سپس سازه با سازه ای با همین مشخصات اما با هسته‌ی دیاگرید فولادی مقایسه شد و مشاهده شد که اضافه کردن یک هسته بتنی عملکرد سازه را بطور چشمگیر بهبود می‌بخشد و حاشیه امنیت بالایی را برای سازه های بلند دیاگرید در مواجهه با زلزله های بزرگ فراهم می‌آورد.