چکیده: بتن مسلح به الیاف فولادی می‌تواند خواص بتن مانند ظرفیت کرنش، مقاومت در برابر ضربه، جذب انرژی و مقاومت کششی را بهبود ببخشد. زیرا الیاف فولادی به‎عنوان تقویت‌کننده پراکنده در کاهش انتشار ترک عمل می‌کنند. طبق تحقیقات انجام شده، گیرداری مکانیکی در الیاف فولادی با تغییرشکل در انتهای الیاف و یا در امتداد طول الیاف به‌طور مؤثر، مقاومت بیرون‎کشیدگی را بهبود می‌بخشد. بنابراین، یک مطالعه آزمایشگاهی برای ارزیابی رفتار بیرون‎کشیدگی الیاف فولادی تابیده‎شده به‎هم و مشخص کردن عملکرد کششی آن برای دستیابی به یک الیاف با رفتار سخت‌شدگی لغزشی انجام گردید. پارامترهای تأثیرگذار بر رفتار بیرون‎کشیدگی مانند دور تابیدگی الیاف، طول مدفون، مقاومت ماتریس و قطر الیاف مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر الیاف فولادی تابیده‎شده به‎هم، الیاف فولادی قلاب‎دار نیز برای مقایسه رفتار دو الیاف با یکدیگر مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج آزمایش بیرون‎کشیدگی الیاف فولادی تابیده‎شده به‎هم، اثرات پیوند اصطکاکی و بازشدگی مکانیکی را بر روی پاسخ بیرون‎کشیدگی شبه‌پلاستیکی و سخت‌شدگی لغزشی الیاف فولادی را کمی‌سازی می‌کند.‌ طبق نتایج، با افزایش دور تابیدگی الیاف در واحد طول، بیشینه نیروی بیرون‎کشیدگی افزایش می‌یابد. اما در اثر این افزایش، احتمال آسیب به تونل ماتریس افزایش یافته که بر ظرفیت اتلاف انرژی تأثیر منفی می‌گذارد. همچنین بیشینه تنش کششی ایجاد شده در الیاف فولادی تابیده‎شده به‎هم و الیاف قلاب‎دار با افزایش مقاومت ماتریس، طول مدفون و نسبت ظاهری افزایش می‌یابد، اما این امر می‌تواند منجر به شکستگی زود هنگام الیاف گردد. با مقایسه رفتار بیرون‎کشیدگی الیاف فولادی تابیده‎شده به‎هم و الیاف قلاب‎دار مشاهده می‌گردد که الیاف جدید ویژگی سخت‌شدگی لغزشی بهتری را نشان می‌دهد به گونه‌ای که در انرژی بیرون‎کشیدگی الیاف فولادی تابیده‎شده به‎هم می‌تواند تقریباً 90 درصد بهبود نسبت به الیاف فولادی قلاب‎دار حاصل گردد.