چکیده: خشکسالی و کم‌آبی تهدیدی برای حیات در بخش‌های وسیعی از ایران بوده است. با توجه به عدم رضایت وضعیت موجود بهره‌وری آب در کشاورزی به‌ویژه زراعت برنج غرقاب در مناطق کم‌آب معرفی روش‌های تولید برنج که نیاز به آب کمتری دارد از اولویت‌ها می‌باشد. یکی از راهکارها، کشت مستقیم برنج است. با در نظر گرفتن این نکته که علف‌های هرز محدودیت اصلی در برابر تولید موفق کشت مستقیم برنج می‌باشد. بر این اساس اثر سطوح مختلف آبیاری و انواع مالچ بر خصوصیات زراعی، فیزیولوژیک و مدیریت علف‌های هرز برنج به روش خشکه‌کاری در مرکز خدمات جهاد کشاورزی قره‌طغان شهرستان نکا مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به‌صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار دور آبیاری با دو سطح (3 و 6 روز) در کرت‌های اصلی و تیمار انواع مالچ با نه سطح (وجین کامل، یک‌بار وجین، پلاستیک روشن، پلاستیک تیره، سبوس برنج، کاه برنج، خاک اره، آقطی، شاهی) در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری و انواع مالچ پس از سبز شدن بذرها (15 روز بعد از کاشت) اعمال گردید. اثر متقابل دور آبیاری و مالچ بر تراکم علف‌های هرز در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار شد. کمترین تراکم علف‌های هرز در دور آبیاری 3 روز و همراه با تیمار مالچ پلاستیک روشن و یک‌بار وجین با میانگین 67/6 علف هرز در مترمربع بود. افزایش دور آبیاری از 3 به 6 روز سبب کاهش معنی‌دار در صفات وزن خشک ساقه، شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و طول دانه بعد از پخت گردید. همچنین فاکتور فرعی انواع مالچ بر صفاتی نظیر وزن خشک علف‌های هرز، تراکم علف‌های هرز، ارتفاع علف‌های هرز، طول دانه بعد از پخت و ضریب ری‌آمدن مؤثر بود. نتایج نشان داد که دو برابر شدن فاصله آبیاری از 3 به 6 روز بر تعداد اندکی از صفات مؤثر بود و یک‌بار وجین علف‌های هرز در 45 روز پس از کاشت در مواردی حتی بهتر از استفاده از انواع مالچ می‌باشد.