چکیده: زرشک بی دانه یکی از ریزمیوه‌های مهم ایران می باشد که در حال حاضر روش اصلی تکثیر آن جدا کردن پاجوش است که موجب محدودیت در تولید باغات تجاری در سطح وسیع شده است. از این رو در این پژوهش روش‌های مختلف پیوند زنی با تیمار اکسین IBA و بدون آن بر درصد موفقیت پیوند زرشک بی‌دانه روی پایه زرشک وحشی مورد بررسی قرار گرفت. در طی این پژوهش 127 پیوند اسکنه، 85 امگا، 110 اسکنه علفی، 106 شکمی، 301 پیوند قاشی (اواسط بهار و اواخر تابستان) در دو سال متوالی انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد روش پیوند بر درصد گیرایی و تشکیل کالوس تأثیر معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد داشت. بیشترین درصد کالوس زایی و گیرایی به ترتیب به میزان 36/66 و 23/33 درصد در پیوند قاشی در سال 1397 مشاهده شد. درصد کالوس زایی وگیرایی پیوند اسکنه علفی به ترتیب به میزان 16/66 و 1/65 درصد بود. روش‌های اسکنه چوب و امگا در این آزمایش موفقیت آمیز نبودند و درصد گیرایی و تشکیل کالوس در آن ها صفر بود. در روش پیوند شکمی با وجود 18/33 درصد کالوس زایی درصد گیرایی پیوند صفر بود. استفاده از اکسین IBA و تیمار پیوندک‌ها با آن نیز در تمامی پنج روش پیوند تأثیر معنی داری نداشت. نتایج این پژوهش نشان داد که امکان موفقیت پیوند زرشک بی‌دانه بر گونه های وحشی زرشک وجود دارد ولی درصد گیرایی پیوند پایین است.