چکیده: توده نیمه عمیق چاه موسی به عنوان بخشی از کمان ماگمایی ترود - چاه شیرین و در بخش شمالی پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد. قدیمی‌ترین سنگ‌ها در محدوده مورد مطالعه، توالی‌های آتشفشانی - آذرآواری ائوسن است که از برش آتشفشانی، آگلومرا و توف قرمز رنگ تشکیل شده‌ است. توده آذرین چاه موسی با ترکیب آندزیت توالی‌های ‌آتشفشانی - آذرآواری فوق ‌را قطع نموده‌اند. در‌ بررسی میکروسکوپی کانی‌های اصلی پلاژیوکلاز و به مقدار کمتر هورنبلند، بیوتیت، منیتیت و آپاتیت می‌باشند. بافت این سنگ‌ها عمدتاً پورفیری، گلومروپورفیری، سیو (غربالی) و منطقه‌بندی در پلاژیوکلاز می‌باشد. از آنجا که سنگ‌های آندزیتی منطقه از نوع پلاژیوکلازهای پورفیری هستند، لذا نمونه‌های مناسبی برای مطالعات توزیع اندازه بلور (CSD) به شمار می‌روند. پراکندگی اندازه بلور (CSD) بررسی روابط بین اندازه بلور و چگالی تراکمی بلور می‌‌‌باشد. با استفاده از پردازش تصاویر مقاطع نازک و روش پراکندگی اندازه ‌بلور فرم ‌سه‌بعدی بلورهای پلاژیوکلاز و همچنین زمان رشد و سرعت هسته‌بندی آنها محاسبه شده است. طبق این محاسبات و بر اساس شیب نمودار توزیع پراکندگی لگاریتم طبیعی چگالی تراکمی بلور (n) در برابر طول بلور (L)، فنوکریست‌های پلاژیوکلاز موجود در سنگ‌های آندزیتی منطقه، در طیف زمانی 118.62 تا 630.7 سال در آشیانه ماگمایی رشد کرده‌اند و دارای سرعت هسته‌بندی 8-^10×1.4 تا 9-^10×9.27 میلی‌متر بر ثانیه می‌باشند. نمودارهای پراکندگی اندازه بلور حاصل از بررسی کمّی بلورهای پلاژیوکلاز، فرایندهای درشت‌شدگی، جدایش و انباشتگی بلور‌ها و اختلاط جمعیت بلوری، را در سنگ‌های ‌آندزیتی منطقه نشان می‌دهند. شواهد پتروگرافی نظیر بافت پورفیری، گلومروپورفیری، میکرولیتی پورفیری و بافت‌های عدم تعادل همانند منطقه‌بندی، خلیج‌خوردگی و بافت سیو (غربالی) در بلورهای پلاژیوکلاز تایید‌کننده مطالب حاصل از نمودارهای CSD می‌باشند.