چکیده: انسان‌ها فارغ از محیط و بستر جغرافیایی که در آن رشد کرده و زندگی می‌کنند دارای مجموعه‌ای از نیازهای ثابتی می‌باشند که مهم‌ترین آن برقراری روابط و تعاملات اجتماعی با دیگران است. فضاهای باز کوچک مقیاس به عنوان مکان‌هایی که دارای ارتباطی پیوسته و نزدیک با مردم و شهروندان می‌باشند قادر خواهند بود تا زمینه‌ی شکل‌گیری این مراودات و تماس‌های اجتماعی میان آن‌ها را فراهم نمایند. پژوهش حاضر با هدف دستیابی به مؤلفه‌ها و شاخصه‌های کالبدی سازنده‌ی فضاهای باز سرزنده و انسانی و میزان کاربرد و نقش آن‌ها در افزایش تعاملات اجتماعی میان مردم در شهر شاهرود به عنوان نمونه موردی شکل‌گرفته است. از این رو در مسیر پژوهش ابتدا با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به شناخت و طبقه‌بندی دیدگاه‌ها و نظریات صاحب نظران پیرامون اصول و معیار‌های کالبدی سازنده‌ی فضاهای باز انسانی پرداخته شد. سپس با استفاده از مشاهده‌ی فعال از طریق ثبت تصاویر فضاها، قابلیت اجتماع‌پذیری فضاهای باز کوچک مقیاس در نمونه‌ها تعیین گردید. در نهایت نیز با تبیین و توصیف عوامل مؤثر بر ایجاد تعاملات اجتماعی در این گونه فضاها، نقش عوامل کالبدی و کارکردشان در آن‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش بر حضور پررنگ مؤلفه‌هایی چون محصوریت، مقیاس و تناسبات انسانی، نفوذپذیری، وضوح و خوانایی و همچنین انعطاف‌پذیری و بهره‌گیری از فرم‌های محرک و تفسیرپذیر در ساختار کالبدی فضاهای باز کوچک مقیاس شاهرود و ایجاد قابلیت جمع‌پذیری و حضور‌پذیری افراد در آن‌ها دلالت دارد. همچنین از دیگر نتایج این پژوهش می‌توان به همبستگی و هم‌پوشانی بالای میان شاخصه‌ها و اصول بکار رفته در فضاهای باز کوچک مقیاس شاهرود و نمونه موردی‌های گردآوری شده از سراسر نقاط جهان اشاره کرد. این امر نشان‌ دهنده‌ی فرامنطقه‌ای بودن این اصول و معیارها و ایفای نقش آن‌ها در سطحی مناسب و فارغ از هرگونه وابستگی‌های سرزمینی و فرهنگی می‌باشد.