چکیده: کشور ایران به‌عنوان یکی از کشورهای دارای منابع انرژی سرشار و یک کشور درحال توسعه در استفاده از منابع انرژی از سطح کارایی پایینی برخوردار است. مصرف انرژی و اثرات آن مانند انتشار آلاینده‌های محیط‌زیستی به نگرانی و موضوع مهمی بین اقتصاددانان، سیاست‌گذاران و همچنین پژوهش‌گران محیط‌زیست تبدیل شده است. یکی از راه‌های کاهش مصرف انرژی افزایش کارایی شناخته شده است. بهبود کارایی انرژی هزینه های خدمات انرژی را کاهش و در برخی موارد، درآمد قابل تصرف را افزایش می دهد. این عامل باعث افزایش مصرف کالاها و خدماتی می شود که نیاز به انرژی بیشتری برای تولید، توزیع و مصرف دارند. این اثر به‌عنوان اثر بازگشتی غیرمستقیم در ادبیات موضوع شناخته می شود. فراتر از افزایش مصرف خود انرژی به دلیل وجود اثرات بازگشتی، مصرف سایر منابع طبیعی نیز به دلیل یک مکانیزم مشابه تحت تاثیر قرار می‌گیرد و دچار تغییر می‌شود. این اثر، که به عنوان اثر متقاطع بازگشتی مستقیم و غیرمستقیم شناخته می‌شود، معمولا توسط دانشگاه ها و سیاست گذاران در هنگام طراحی و اجرای سیاست های انرژی مورد توجه قرار نمی گیرد. این پژوهش این اثر را مفهوم سازی می‌کند، روش ‌شناسی برای برآورد آن را بیان می کند و همچنین برآوردهای اقتصادی ایران را نیز ارائه می دهد. به منظور برآوردهای این پژوهش از مدل داده-ستانده استفاده شده است.