چکیده: اهمیت و حساسیت زیاد رویدادهای ورزشی از یک سو و امور زندگی، حقوقی، شغلی و خانوادگی از سوی دیگر باعث می شود داوران همانند مربیان و ورزشکاران در معرض فشار و هیجانات زیادی قرار گیرند. افزایش فشارها در بسیاری موارد موجب تحلیل رفتگی این افراد می شود. هدف این مطالعه ی توصیفی و همبستگی تعیین ارتباط بین تحلیل رفتگی و خودکارآمدی داوران درجه3،2،1، ملی و بین المللی فوتبال، بسکتبال، والیبال و تنیس روی میز استان گلستان بود. در این تحقیق 132 نفر از داوران به روش تصادفی و بر اساس جدول مورگان از بین 200 داور فعال لیگ ها و مسابقات به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه ویژگی های فردی، تحلیل رفتگی ناشی از قضاوت وینبرگ و ریچاردسون و (1992) و خودکارآمدی عمومی شوارتز و جروسلم(1981) استفاده گردید. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای فرسودگی ناشی از قضاوت(76/0=α) و برای خودکارآمدی عمومی(78/0=α ) محاسبه شد. برای تحلیل آماری یافته های از روش های آمار توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی ( ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون) در سطح (05/0p≤) استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که بین خودکارآمدی و تحلیل رفتگی در داوران فوتبال(321/0-r= )، بسکتبال(434/0- r= ) و والیبال(424/0- r= ) ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. اما بین خودکارآمدی و تحلیل رفتگی در داوران تنیس روی میز(086/0 r=) رابطه معناداری یافت نشد. همچنین بین میزان تحلیل رفتگی با سن(202/0 r=) و سابقه داوری (180/0 r=) با تحلیل رفتگی در داوران رابطه مثبت و معناداری بدست آمد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که میزان تحلیل رفتگی در داوران با مدارک تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری ندارد. اما میزان تحلیل رفتگی در داوران با درجه داوری متفاوت اختلاف معنی داری مشاهده شد.