چکیده: با توجه به ساختار نانوکامپوزیتی زمینه‌ی استخوان، تولید داربست‌‌های کامپوزیتی پلیمر- سرامیکی به عنوان جایگزین پیوند استخوان، توجه بسیاری به خود جلب کرده است. اخیراً در مهندسی بافت استخوان، استفاده از پلی‌کاپرولاکتون به دلیل زیست‌سازگاری و زیست تخریب‌پذیری مناسب و نانوذرات هیدروکسی‌آپاتیت، که جزء اصلی استخوان طبیعی است، بسیار مورد توجه قرارگرفته است. هم‌چنین خواص آنتی‌باکتریال نقره نیز شناخته‌شده ‌است. در این پژوهش داربست کامپوزیتی پلی‌کاپرولاکتون/ نانو‌هیدروکسی‌آپاتیت/ اکسید نقره با درصدهای مختلف مواد اولیه به روش خشک‌کردن انجمادی تهیه شد و سپس مورد ارزیابی قرار گرفت. مورفولوژی داربست‌‌ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، بررسی فاز‌های موجود در داربست‌ها با آنالیز پراش پرتو ایکس (XRD)، بررسی پیوند‌های شیمیایی و گروه‌های عاملی با طیف‌سنجی تبدیل فوریه مادون‌قرمز (FTIR) و آزمون مکانیکی برای بررسی استحکام فشاری انجام گرفت. هم‌چنین زیست‌ فعالی داربست‌ها با غوطه‌وری نمونه‌ها در محلول شبیه‌ساز بدن به مدت 14 روز در شرایط آزمایشگاهی از لحاظ تشکیل لایه‌های آپاتیتی روی سطح نمونه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. به منظور شناسایی عناصر موجود در داربست‌های تولید شده به روش خشک‌کردن انجمادی نیز از آشکارساز EDX استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که داربست‌های تولید شده به روش خشک‌کردن انجمادی دارای تخلخل‌های به‌هم‌پیوسته با اندازه تخلخل‌های میانگین حدود mµ 135-114 بودند که جهت اتصال و رشد سلول‌های استخوانی مناسب هستند. همچنین می‌توان گفت ذرات نانو هیدروکسی‌آپاتیت و اکسید نقره در ساختار پلیمر پراکنده شده‌اند، ضمن آنکه افزایش مقادیر این دو ماده منجر به افزایش استحکام فشاری داربست‌ها و کاهش درصد تخلخل از 81% برای پلی‌کاپرولاکتون خالص به 73% برای داربست حاوی 20‌% هیدروکسی‌آپاتیت و 6% اکسید نقره، شده‌ است. تشکیل لایه‌ی آپاتیت روی سطح نمونه‌ها نیز گواه بر زیست‌فعالی داربست‌ است که با افزایش درصد وزنی نانوهیدروکسی‌آپاتیت در ارتباط مستقیم است. براین‌اساس می‌توان گفت ساخت داربست کامپوزیتی پلی‌کاپرولاکتون/ نانو هیدروکسی‌آپاتیت/ اکسید نقره به منظور کاربرد در مهندسی بافت استخوان و ترمیم عیوب استخوانی مناسب است.