چکیده: در مبحث پردازش داده های لرزه نگاری بازتابی، به دست آوردن بهترین مقطع از ساختارهای زیرسطحی، هدف اصلی می باشد. یک مقطع خوب از زوایای مختلف می تواند مورد بررسی قرار گیرد. از نقطه نظر کیفیت، مقطع با کیفیت خوب مقطعی است که نسبت سیگنال به نویز در آن بالا باشد. به عبارت دیگر، داده ها به نحوی مورد پردازش قرار گرفته باشند که امواج ناخواسته از بین آنها حذف و تنها امواجی که مورد نظر پردازشگر می باشد، باقی بماند. ولی از نقطه نظر تفسیر، مقطع خوب مقطعی است که بتواند ساختارهای زیرسطحی را به صورت کامل و تا حد امکان مانند آنچه که در زیر زمین رخ داده است، آشکار کند. بنابراین در پردازش، هدف به دست آوردن مقطعی است که ساختارهای زیرسطحی را با کیفیت بالا تصویر سازی کند. رسیدن به این هدف مستلزم انجام پردازش های ویژه ای بر روی داده های اندازه گیری شده است. مراحل کلی این پردازش که امروزه به صورت وسیعی در صنعت انجام می گیرد و به آن پردازش مرسوم می گویند عبارتند از: واپیچش، تصحیح برونراند نرمال، تصحیح برونراند شیب، برانبارش و کوچ. این پردازش به برانبارش نقطه بازتاب مشترک معروف است. این روش علاوه بر مزایا، معایبی نیز به همراه دارد. برای غلبه بر مشکلات آن، به عنوان مثال، افزایش بهتر نسبت سیگنال به نویز در مقطع نهایی، عدم وابستگی کامل به مدل سرعت و انجام تحلیل سرعت و کاربرد ساده تر در ساختارهای پیچیده، روشی به نام روش برانبارش سطح بازتاب مشترک معرفی شده است. همان گونه که از اسم آن پیداست، این روش در واقع حالت کلی تر روش برانبارش نقطه بازتاب مشترک است. برخلاف روش قبل که در آن ردهای منطبق بر یک روند مورد برانبارش قرار می گرفتند، در اینجا از تعداد بیشتری از ردها که تشکیل یک صفحه را در حوزه زمان می دهند، استفاده می شود. پس به راحتی می توان گفت که با حذف بیشتر نویزهای اتفاقی در این روش، نسبت سیگنال به نویز افزایش چشمگیری خواهد یافت. به همین دلیل در این پایان نامه، روش برانبارش سطح بازتاب مشترک به عنوان روش اصلی پردازش انتخاب گردیده است. ولی همان گونه که در ابتدا نیز عنوان شد، هدف اصلی به دست آوردن مقطعی با کیفیت بهتر است. بنابراین غلبه بر مشکلات روش برانبارش سطح بازتاب مشترک، هدف اصلی در این پایان نامه می باشد. یکی از مشکلات این روش، عدم در نظر گرفتن شیب های متداخل در مقاطع است. بدین معنی که اگر دو یا چند رخداد در یک نقطه با یکدیگر تلاقی داشتند، در روش برانبارش سطح بازتاب مشترک این مساله به خوبی برطرف نمی گردید. مساله تداخل شیب ها در به دست آوردن مقطعی که بتواند ساختارها را به خوبی آشکار کند، اهمیت فراوانی دارد. به گونه ای که با برطرف کردن این مشکل می توان محل دقیق گسل ها، محل دقیق یال های گنبد نمکی یا تاقدیس ها و نقاط پراش را به خوبی آشکار کرد. در روش پردازش مرسوم، مساله شیب های متداخل توسط عملگر برونراند شیب مورد بررسی قرار می گیرد. بنابراین برای حل این مساله، از ایده برونراند شیب در پردازش مرسوم، در مبحث برانبارش سطح بازتاب مشترک استفاده می شود. به کمک این ایده، استراتژی جدیدی در مبحث برانبارش سطح بازتاب مشترک ارائه شد که به همراه آن معادله جدیدی برای زمان سیر و یک نشانگر جدید برای تعیین شعاع موج نیز معرفی شدند. ماهیت و روش کار عملگر برانبارش سطح بازتاب مشترک به گونه ای تغییر کرد که با توجه به آن، عملگر جدید، به نام عملگر برانبارش سطح پراش مشترک نامیده شد. برای آنکه ثابت شود که این عملگر جدید می تواند مساله تداخل شیب ها را برطرف کند، دو سری داده مصنوعی و یک سری داده طبیعی به هر سه روش برونراند شیب، برانبارش سطح بازتاب مشترک و برانبارش سطح پراش مشترک مورد پردازش قرار گرفتند. هم در مقاطع برانبارش شده و هم در مقاطع کوچ داده شده مشخص شد که روش برانبارش سطح پراش مشترک ساختارها را بیشتر و بهتر از سایر روش ها نشان می دهد. در سری داده مصنوعی محل و یال تاقدیس و گنبدهای نمکی و محل گسل ها، و در سری داده واقعی چگونگی تغییر لایه ها در اثر گسل خوردگی فراوان، به خوبی به روش برانبارش سطح پراش مشترک آشکار سازی شد. علاوه بر آن، مزیت بزرگ دیگر این روش، به دست آوردن مقطع کوچ پس از برانبارش تنها با یک مدل سرعت هموار و ساده و در زمان بسیار کم می باشد.