چکیده: در سال‌های گذشته به دلیل افزایش جمعیت در مناطق شهری و مسایلی مانند تراکم سازه‌های سطحی و استفاده بهینه از آن، ترافیک، آلودگی هوا و ... استفاده از فضاهای زیرزمینی را به راه حلی برای رفع این مشکلات تبدیل کرده است. در این میان استفاده از تونل‌های مترو برای بهبود حمل و نقل شهری به طور گسترده افزایش پیدا کرده است. امروزه به دلیل پیشرفت چشمگیر تکنولوژی در زمینه تونلسازی و مزایای آن‌ها استفاده از انواع ماشین‌های حفاری مکانیزه تمام مقطع تونل به ویژه EPB افزایش پیدا کرده است. از مهم‌ترین چالش‌های حفر تونل، نشست سطح زمین است که در محیط‌های شهری به دلیل وجود سازه‌های سطحی، سست بودن زمین و کم عمق بودن سازه بسیار مهم است. بنابراین پیش‌بینی نشست سطح زمین امری ضروری بوده و مورد بررسی پژوهش‌گران بسیاری قرار گرفته است. در این پژوهش از مدل‌سازی عددی به روش تفاضل محدود استفاده شده است و سعی شده تا اندازه ممکن مطابق با شرایط واقعی ساخت تونل باشد. یکی از اساسی‌ترین مراحل تحلیل عددی در پروژه‌های ژیوتکنیکی، انتخاب مدل رفتاری مناسب است. این مساله به عنوان موضوع این پژوهش در نظر گرفته شده است. در این پژوهش به مقایسه میزان نشست سطح زمین با در نظر گرفتن مدل‌های رفتاری الاستیک، موهر-کولمب، خاک سخت‌شونده با نتایج مانیتورینگ پرداخته و بهترین مدل رفتاری برای توصیف رفتار نشست سطح زمین در خط A مترو قم ارایه شده است. نتایج تحلیل عددی نشان می‌دهد که بیش‌ترین میزان پیش‌بینی نشست مربوط به مدل رفتاری خاک سخت‌شونده و کم‌ترین مربوط به الاستیک است. بیش‌ترین هم‌خوانی با نتایج مانیتورینگ مربوط به مدل خاک سخت‌شونده بوده است. نتایج نشان می‌دهد استفاده از مدل‌های رفتاری پیشرفته که عوامل متعددی را در برآورد نشست اعمال می‌کنند، نتایج را تا حد قابل قبولی بهبود می‌بخشد. نتایج تحلیل پارامتریک نشان داد، با افزایش میزان مدول الاستیسیته، چسبندگی، زاویه اصطکاک و نسبت تنش‌های برجا، میزان نشست سطح زمین کاهش پیدا می‌کند. همچنین، بیش‌ترین تاثیر در تغییر میزان نشست به ترتیب مربوط به نسبت تنش‌های برجا، زاویه اصطکاک، مدول الاستیسیته و چسبندگی بوده است.