چکیده: در این پایان نامه استفاده از داده‌های مغناطیسی هوابرد به دلیل پوشش مناطق وسیع و با بکار بردن تحلیل‌های طیفی بر روی این داده‌ها کمک شایانی به روند تخمین عمق هم دمای کوری می‌کند. اولین مدل‌های ارائه شده توسط دانشمندان علوم زمین، مغناطش پوسته‌ی زمین را کاملاً تصادفی و غیر همبسته و طیف توان داده‌های مغناطیسی را نوعی نویز سفید فرض می‌کرد، اما در مدل‌های أخیر رفتار فرکتال گونه‌ای برای مغناطش پوسته و میدان مغناطیسی ناشی از آن در نظر گرفته شده و تخمین عمق با توجه به این نظریه انجام شده است. در این پایان نامه ما از هر دو مدل به طور جداگانه استفاده کرده و نتایج را ارائه نموده‌ایم. بدین منظور ابتدا نقشه‌ی شدت میدان مغناطیسی را برای شمال غرب ایران تهیه کردیم. پس از اعمال تصحیحات و انجام پردازش‌های مورد نیاز منطقه را به ۵۵ بلوک مغناطیسی با ابعاد ۸۰×۸۰ کیلومتر مربع تقسیم کردیم. سپس با استفاده از نرم افزار Oasis Montaj لگاریتم طیف توان میانگین شعاعی را بدست آوردیم. در ادامه با استفاده از این مقادیر به عنوان ورودی برای برنامه‌ی نوشته شده در محیط Matlab، میانگین شعاعی لگاریتم طیف توان را برای هر یک از بلوک‌ها محاسبه نمودیم. سپس با بهره بردن از هر یک از روش‌های مرکزیابی و مدل‌سازی پیشرو پیک طیفی و طیف دی‌فرکتال شده، عمق بالا، عمق متوسط، عمق کف و همچنین پارامتر فرکتالی را تعیین نمودیم. نتایج حاصل شده برای عمق بالا و کف منابع مغناطیسی را به ترتیب ۹/۱۳-۲/۹ ، ۷/۱۳-۹/۸ و۹/۱۲-۲/۷ کیلومتر برای هریک از روش‌های بکار برده شده متغیر می‌باشد. همچنین مقادیر پارامتر فرکتالی در بازه‌ی 3.2-1.1 قرار دارد. با تهیه‌ی نقشه‌های عمق کوری و جریان حرارتی برای منطقه‌ی مورد مطالعه، به نظر می‌رسد تمام این منطقه دارای پتانسیل برای اکتشافات زمین گرمایی و انجام پروژه‌های تکمیلی می‌باشد، اما دو ناحیه به عنوان مناطقی با کمترین میزان عمق کوری که در شمال شرق و جنوب غربی ناحیه‌ی مورد مطالعه (شمال غرب ایران- استان های آذربایجان شرقی و اردبیل) می‌باشند، دارای اهمیت بیشتری برای انجام مطالعات و اکتشافات بعدی زمین گرمایی می‌باشد.