چکیده: شناسایی زون های تولید کننده ی هیدروکربن و جدایش مرز بین آب و نفت به منظور سوراخکاری و بهره برداری از چاه های نفت، یکی از مراحل کلیدی در مهندسی نفت به شمار می آید. برای این منظور معمولاً از روش اعمال حد برش بر روی پارامترهای پتروفیزیکی همچون تخلخل، حجم شیل و اشباع شدگی استفاده می شود، که داری خطاست. علاوه بر این یکی از مسائل مهم در مهندسی، عدم قطعیت و مقدار اطمینان به پاسخ است. در این پایان نامه با رویکردی نوین زون های تولید کننده ی هیدروکربن سازند مخزنی سروک در یکی از میادین نفتی جنوب غربی ایران مورد بررسی قرار گرفته و شناسایی گردیدند. بدین منظور در مرحله نخست خواص مخزنی این سازند شامل تخلخل، تراوایی، حجم شیل و اشباع شدگی به عنوان فاکتورهای اصلی کنترل کننده ی تولید هیدروکربن در این میدان تعیین گردید. در مرحله بعد مطابق با روش متداول و اعمال حد برش بر فاکتورهای پتروفیزیکی مناطق تولیدی مشخص گردید. سپس با استفاده از نظریه ی احتمالات شرطی بیزین و نظریه شواهد به عنوان نظریات مطرح در ترکیب اطلاعات اقدام به ارزیابی و تعیین این مناطق گردید. مقایسه نتایج حاصل با نتایج به دست آمده از آزمایش چاه نشان داده است که با تکیه بر ترکیب اطلاعات شناسایی مناطق تولیدی با دقت بالاتری انجام می گیرد. همچنین با استفاده از نظریه شواهد علاوه بر دستیابی به این مهم با مشخص نمودن عدم قطعیت موجود در نتایج امکان مدل سازی دقیق تر مخزن فراهم می گردد و اطمینان به نتایج به دست آمده نیز قابل بررسی به صورت کمی خواهد بود.