چکیده: اصطلاح شکست هیدرولیکی بیانگر فرآیند شروع و گسترش شکستگی در سنگ، ناشی از فشار هیدرولیکی اعمال‌شده توسط سیال است. انجام شکست هیدرولیکی ازجمله تجاربی است که هرچند در ابتدا برای دسترسی بیشتر به مواد هیدروکربوری از آن استفاده شد ولی در طول زمان کاربری‌های آن برای شناخت تنش های برجا در احداث فضاهای بزرگ زیرزمینی و همچنین دستیابی به انرژی‌های نوین نهفته در زمین مورداستفاده قرار گرفت. انرژی مخازن متعارف هیدروکربوری دیر یا زود به اتمام می رسد و این در حالی است که تنها در حدود یک‌سوم نفت آن‌ها در مرحله اولیه تولید برداشت می‌شود. ازدیاد برداشت و بهبود ضریب بازیافت از مخازن با استفاده از شکست هیدرولیکی یکی از موثرترین راه‌ها برای تولید بهینه است. برای موفق بودن عملیات شکست هیدرولیکی رعایت سه نکته ضروری است. ابتدا این‌که چاه و محدوده انتخاب‌شده، شرایط انجام شکست هیدرولیکی را داشته باشد. آنگاه بر اساس پارامترهای ژئومکانیکی به‌دست‌آمده طراحی انجام گردد. درنهایت نیز عملیات شکست هیدرولیکی توسط پیمانکار به‌درستی انجام شود. در این تحقیق با شناخت پارامترهای اساسی به‌منظور طراحی شکست هیدرولیکی و با استفاده از نگارهای پتروفیزیکی و آزمایش‌های درون‌چاهی، مدل ژئومکانیکی سنگ مخزن در چاه موردنظر ساخته ‌شده است. تنش‌های برجا با استفاده از معیارهای مختلف بررسی و بهترین معیار به‌منظور تعیین مقدار تنش‌ها انتخاب شده است. همچنین جهت تنش‌ها با استفاده از کلیپر 6 بازویی تخمین زده شده است. در ادامه با استفاده از مدل ژئومکانیکی و شرایط مخزن امکان انجام شکست هیدرولیکی بررسی گردیده و ناحیه مناسب به جهت طراحی شکست هیدرولیکی انتخاب شده است. در ابتدا ناحیه مناسب از عمق 2760 تا 2913 متری بررسی شده است و در ادامه با توجه به نتایج مدل سازی و تنش برجا، بازه 2760 تا 2800 متری به‌منظور طراحی شکست هیدرولیکی انتخاب گشته است. در مرحله طراحی شکست هیدرولیکی، سیال و پروپانت متناسب با شرایط مخزن انتخاب گردیده و سپس بررسی اقتصادی شکست هیدرولیکی انجام شده است. طراحی شکست هیدرولیکی با استفاده از دو نرم‌افزار تجاری FracCADE (به دو روش PKN و P3D) و GOHFER صورت پذیرفته است. ورودی دو نرم‌افزار یکسان در نظر گرفته‌شده اما درنهایت فشار شکست و عرض ترک در نرم‌افزار GOHFER بیشتر از FracCADE شد. در ادامه تحلیل حساسیت و مطالعات پارامتری صورت پذیرفته است که نتایج نشان می دهند که تنش‌های برجا مهم‌ترین پارامتر به‌منظور تخمین فشار شکست است. همچنین ارتفاع ناحیه، گرانروی، نرخ تزریق، نشت سیال و مدول الاستیسیته اثرگذاری بیشتری روی هندسه شکست دارند.