چکیده: صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی از مصرف کننده های عمده سوخت های فسیلی و تولیدکننده آلاینده های زیست‌محیطی می باشند به همین جهت کاهش مصرف انرژی و تولید کمتر آلاینده های زیست محیطی از دغدغه های پیش روی این صنایع بوده است. یکی از بخش های اصلی هدر رفت انرژی در این صنایع مربوط به سوزاندن گازها در فلر می‌باشد. درواقع فلرینگ را می‌توان هدر رفت چند میلیارد دلاری و یک فاجعه زیست محیطی توصیف کرد. در چند سال اخیر با افزایش آگاهی کشور ها در مورد اثرات مخرب زیست محیطی سوزاندن گازهای همراه در مشعل بر محیط‌زیست و نیز بهره وری بیشتر از منابع انرژی، کاهش فلرینگ بیشتر مورد توجه دولت‌ها قرار گرفته است. در مقیاس بین‌المللی نیز پروتکل کیوتو کشور ها را موظف به کاهش نشر آلاینده های زیست محیطی نموده است. هدف اصلی این پایان نامه، تجزیه و تحلیل فنی و اقتصادی برای تولید محصولات با ارزش از گاز های ارسالی به فلر می باشد. به همین منظور ترکیب و دبی جریان گازهای ارسالی به مشعل پالایشگاه فجر جم به‌عنوان نمونه انتخاب شده است. از مهم ترین مسائل پیش رو را می‌توان به غیرثابت بودن دبی و وجود بیش از حد مجاز در ترکیب گاز فلر اشاره نمود. پس از بررسی روش های مایع سازی گاز طبیعی، سیکل تبرید پریکو جهت استفاده در فرایند بازیابی گاز های فلر انتخاب گردید. در این سیکل از مبرد مخلوط به‌عنوان سیال عامل استفاده می شود. ایده اصلی جهت جداسازی هیدروژن سولفید از گاز های فلر، بهره‌گیری از اختلاف نقاط جوش ترکیبات گاز فلر می-باشد. پس گاز های فلر طی چند مرحله سرمایش و گرمایش متوالی به چند قسمت تفکیک می-شوند. در نهایت می توان حدود 70% جرمی از گاز های فلر را به LNG و NGL با میزان مجاز تبدیل کرد. با به کار گیری این فرایند می توان سالانه از هدر رفت 12 میلیون مترمکعب گاز در فلر پالایشگاه فجر جم جلوگیری کرد. همچنین در سال حدود 11 هزار تن LNG و 1230 تن NGL تولید می شود. با کمک تحلیل اقتصادی به روش ارزش حال خالص و بدون در نظر گرفتن مالیات-های کربن، بازگشت سرمایه نیز حدود 1.5 سال محاسبه شد.