چکیده: در این تحقیق به ‌منظور بررسی عوامل مؤثر در بازده انرژی و اگزرژی، مدل‌سازی خشک کن بستر سیال مجتمع پتروشیمی بندر امام، صورت گرفته است. با توسعه یک کد تجاری امکان بررسی انتقال رطوبت در هر فاز و تبادل بین فاز‌ها به منظور بهبود نتایج شبیه‌سازی و تطابق مدل عددی با نتایج تجربی موجود، فراهم شده است. بر این اساس با استخراج نحوه توزیع دما و انتقال حرارت به همراه تغییرات رطوبت درون خشک‌کن،اختلاف نتایج مدل‌سازی‌با نتایج تجربی نشان‌دهنده اختلافی در حد 1% است، که مبین بهبود قابل توجه مدل‌سازی اخیر در مقایسه با کارهای مشابه می باشد. همچنین نتایج بیان می‌کند که افزایش دبی جرمی و دمای ورودی هوا و نیز آب گرم مبدل‌های حرارتی، کاهش بازده را به همراه خواهد داشت،درحالی‌که افزایش میزان دبی جرمی و دمای محصول، بازده را افزایش می‌دهد. نتایج این تحقیق در شرایط قابل اجرای فیزیکی در مجتمع پتروشیمی مذکور نشان می‌دهد که با افزایش 15% شدت جریان جرمی محصول ورودی، بازده کلی خشک‌کن از 62/38 % به 42% و بازده اگزرژی از 16/35 % به 5/39 % افزایش می‌یابد درحالی‌که رطوبت موجود در محصول نیز به میزان 18% کاهش می‌یابد.