چکیده: وسایل نقلیه‌ی شخصی به دلیل داشتن مزایای خاص خود اولین انتخاب شهروندان برای سفرهای درون‌شهری هستند. کاهش زمان سفر و زمان انتظار در ایستگاه‌ها، پوشش حداکثری مناطق شهر و احساس راحتی از مهم‌ترین عواملی هستند که باعث می‌شوند شهروندان استفاده از شبکه‌ی حمل‌ونقل همگانی را به وسایل نقلیه‌ی شخصی خود ترجیح دهند. هدف از حل مسئله‌ی طراحی شبکه‌ی اتوبوس‌رانی و تعیین تواتر، یافتن مجموعه‌ای از مسیرهای بهینه در شبکه است که با توجه به محدودیت‌هایی مشخص، از جمله محدودیت بودجه‌ای سرویس‌دهنده، رضایت‌مندی مسافران را به دنبال داشته باشد. در این مطالعه روشی بر مبنای الگوریتم جستجوی فاخته برای حل مسئله‌ی طراحی شبکه‌ی اتوبوس‌رانی و تعیین تواتر پیشنهاد شد. در بخش اول به کمینه کردن هزینه‌‌ی مسافران و سرویس‌دهنده با استفاده از روش پیشنهادی پرداخته شد. در این بخش هزینه‌ی سرویس‌دهنده به تعداد ناوگان مورد نیاز برای بهره‌برداری در شبکه و هزینه‌ی مسافران به زمان انتظار، زمان سفر آنها درون اتوبوس و تعداد انتقال‌ها برای رسیدن به مقصد مرتبط بود. شبکه‌های بهینه‌ی به دست آمده با شبکه‌های حاصل از مطالعات قبلی در قالب پارمترهای عملکردی مقایسه شدند. در بخش دوم این مطالعه با در نظر گرفتن ناوگانی متشکل از اتوبوس‌های معمولی و اتوبوس‌های الکتریکی به عنوان راهی برای کاهش آلودگی‌های ناشی از شبکه‌ی اتوبوس شهری به حل مسئله پرداخته شد. تابع هدف این بخش علاوه بر هزینه‌های مسافران و سرویس‌دهنده شامل آلودگی تولید شده در شبکه‌ی اتوبوس‌رانی به عنوان هزینه‌ی جانبی بود. نتایج حاصل از مقایسه‌ و بهینه‌سازی توابع هدف این مطالعه نشان‌دهنده‌ی کارکرد مناسب روش پیشنهادی بر اساس الگوریتم جستجوی فاخته در حل مسئله‌ی طراحی شبکه و تعیین تواتر بود.