چکیده: با توجه به پیش‌بینی‌های انجام گرفته تا سال 2025 میلادی، ایران به شمار کشورهای بحران زده آب اضافه خواهد شد. پیش‌بینی می‌شود در سال 2025 سرانه منابع آب ایران به رقمی بین 776 تا 860 متر مکعب در سال سقوط نماید. راه حل غلبه بر مشکل کم‌آبی صرفا تولید آب نیست بلکه باید با مدیریت صحیح و بهره‌برداری بهینه، از تلفات و هدر رفتن آب جلوگیری شود تا هم بازده و عمر سیستم افزایش یابد هم هزینه‌ها حداقل گردد. بدیهی است که مدیریت بهینه سیستم و تصمیم گیری نیازمند اطلاعات و ابزارهایی جهت پایش منابع آب می‌باشد. بنابراین داشتن یک شبکه پایش بهینه جهت تخمین و پیش‌بینی سطح آب، از زیرساخت‌های این حرکت می‌باشد. بنابراین هدف از این تحقیق، یافتن بهترین نقاط جهت پایش نوسانات آب زیرزمینی می‌باشد. به این منظور اطلاعات چاه‌های موجود در آبخوان تهران_کرج مورد بررسی قرار گرفت. ابزارهای علمی گوناگونی برای دستیابی به این مهم وجود دارد که از میان آنها روش درونیابی کریجینگ و الگوریتم ژنتیک که جزء روش‌های بهینه‌ساز می‌باشد به صورت ترکیبی به کار گرفته شده است. تابع هدف در تحقیق پیش‌رو، حداقل‌سازی خطای تخمین نقاط می‌باشد. به این معنی که بهترین جواب برای حل مسئله مختصات نقاطی است که در اثر اجرای کریجینگ، کمترین مجموع خطای تخمین را به دست دهند. با حل مسئله به این روش،با جابه جایی صرفا 57 چاه از 164 چاه موجود، خطای تخمین به مقدار قابل توجه، یک سوم، کاهش پیدا خواهد کرد. این نتایج مؤید این روش هستند.