چکیده: با توسعه تئوری ایمنی سازه ها در سال های اخیر، بسیاری از سازمان های نویسنده آئین نامه روش حالات حدی را مبنای کار خود قرار داده اند. این روش یک روش طراحی، مبتنی بر مفاهیم احتمالات است که منجر به طراحی یک سازه ایمن تر و در عین حال اقتصادی تر نسبت به روش های دیگر می شود. در آخرین ویرایش آئین نامه فولاد ایران نیز روش حالات حدی به عنوان مبنای اصلی طراحی عنوان شد. با وجود تغییرات زیادی که در ویرایش 1392 صورت پذیرفته است، همچنان ضرایب بار و مقاومت تا حدود زیادی همانند آئین نامه AISC LRFD 2010 لحاظ گردیده است. فلسفه تعیین ضرایب جزئی ایمنی در روش حالات حدی بر اساس اصول آمار و احتمالات است و به عوامل متعددی نظیر شرایط اقتصادی ، اجتماعی و دیگر شرایط مؤثر بر ساخت و ساز مانند خصوصیات آماری فولاد مصرفی و غیره بستگی دارد. بنابراین با توجه به اینکه که شرایط فوق در کشورمان ایران با ایالات متحده متفاوت است، ممکن است استفاده از ضرایب جزئی ایمنی آئین نامه AISC نتیجه مورد انتظار را به همراه نداشته باشد. در این پایان نامه با توجه به شرایط اقلیمی و خصوصیات آماری مصالح موجود در کشور عزیزمان و با اتخاذ روشهای مناسب قابلیت اعتماد که از دقت کافی برخوردار باشند سطح ایمنی اعضای طرح شده توسط آئین نامه فولاد ایران مشخص شده است. همچنین با استفاده از روش بهینه یابی GA ، ضرایب افزایش بار و تقلیل ظرفیت آئین نامه فولاد ایران متناسب با فضای احتمالاتی حاکم بر سازه های فولادی به نحوی تعیین می شوند که ایمن ترین و اقتصادی ترین طراحی حاصل گردد. در انتها با انجام آنالیز حساسیت در مورد پارامترهای آماری، میزان تأثیر گذاری این پارامترها بر سطح ایمنی اعضاء و عملکرد آئین نامه بررسی می شود.