چکیده: محدوده مورد بررسی، بخشی از ورقه های زمین شناسی یکصدهزارم معلمان، رزوه و خورس، واقع در جنوب تا جنوب غرب شهر شاهرود در استان سمنان است. براساس اطلاعات زمین شناسی موجود، در گستره ناحیه مورد مطالعه، سنگ های آذرین درونی و بیرونی به همراه سنگ های آتشفشانی- رسوبی و رسوبی متعلق به زمان های مختلف زمین شناسی دیده می شوند. این واحدهای سنگی به وسیله دو گسل اصلی امتداد لغز انجیلو در شمال و ترود در جنوب محصور شده اند. بخش عمده واحدهای آذرین این محدوده، سنگ های آتشفشانی بازالتی، آندزیتی تا داسیتی و آذرآواری های وابسته به سن ائوسن میانی- بالایی بوده که به وسیله توده های نفوذی نیمه عمیق جوانتر (ائوسن بالایی) قطع شده اند. توده های نفوذی بیشتر به شکل استوک-های کوچک و دایک دیده می شوند و از جنس گرانیت، گرانودیوریت و دیوریت هستند. واحدهای رسوبی از نوع سنگ آهک، شیل و ماسه سنگ بوده و بیشتر به سن تریاس تا کرتاسه هستند. در این پژوهش، از تصاویر ماهواره های لندست و ترا (سنجنده های ETM+ و ASTER) به روش های کیفی و کمّی سنجش از دور، جهت شناسایی و تفکیک واحد های سنگی منطقه استفاده شده است. در تفکیک واحدهای سنگی و پدیده های زمین شناسی (دگرسانی ها و خطواره ها)، به روش های کیفی، از روش های ترکیب رنگی کاذب، نسبت گیری باندی و تحلیل مولفه اصلی استاندارد و انتخابی استفاده گردید و نتایج قابل قبولی حاصل شد. در روش های کمّی نیز با استفاده از روش حداقل سهم کمینه نوفه، از حجم داده های ماهواره ای کاسته شد و سپس به روش استخراج اعضای خالص با شاخص خلوص و نمایشگرn بعدی، اجزای تصویری (Pixels) خالص محاسبه گردید. در نهایت با استفاده از روش طبقه بندی نقشه بردار زاویه طیفی، واحد های سنگی منطقه شناسایی و تفکیک شدند. از نتایج دو دسته روش های کیفی و کمّی، نقشه زمین شناسی منطقه مورد مطالعه تهیه شد. از مطالعات میدانی و بررسی های آزمایشگاهی نمونه های سنگی برای اعتبارسنجی نقشه رسم شده استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده صحیح از روش های سنجش از دور می تواند سبب کاهش هزینه های تهیه ی نقشه های زمین شناسی به ویژه در مناطق صعب العبور شود.