چکیده: آبخوان اردستان با وسعتی در حدود 1369 کیلومتر مربع در یک دشت آبرفتی با مساحت 4375 کیلومتر مربع قرار گرفته است. این دشت در بخش‌های شمالی شهرستان اردستان و در 100 کیلومتری شمال شرق اصفهان قرار دارد. بررسی‌های هیدروژئولوژیکی در این آبخوان با استفاده از اطلاعات مربوط 27 پیزومتر در فاصله زمانی 1363 تا 1393 انجام شده است. بر اساس نقشه هم‌پتانسیل تهیه شده در سال‌های 1365 و 1393 ملاحظه می‌شود که جهت جریان آب زیرزمینی از جنوب و جنوب غربی آبخوان به سمت شمال و شمال شرقی آن می‌باشد. همچنین بر اساس هیدروگراف واحد دشت ملاحظه می‌شود که سطح ایستابی آب‌های زیرزمینی در منطقه مورد مطالعه در این دوره 31 ساله حدود 20 متر افت داشته است. به عبارت دیگر مقدار کلی کاهش ذخیره آبخوان در یک دوره 31 ساله در حدود 1384 میلیون مترمکعب می‌باشد. مقدار افت در قسمت‌های مختلف دشت یکسان نبوده و دارای تفاوت‌های زیادی می‌باشد. در بخش‌های مرکزی آبخوان جایی که بیشترین تعداد چاه‌های بهره‌برداری واقع شده‌اند، بالاترین مقدار افت مشاهده گردید. بر همین اساس دشت اردستان به لحاظ افت سطح ایستابی به سه بخش افت کم، افت متوسط و افت زیاد تقسیم‌بندی گردید. جهت بررسی خصوصیات هیدروژئوشیمیایی آبخوان مورد نظر نیز، در بهمن‌ماه 1393 از چاه‌های موجود در دشت اردستان 14 نمونه برداشت شد. نقشه‌های هدایت الکتریکی بیانگر افزایش مقدار این پارامتر در جهت جریان (از جنوب-جنوب غربی به سمت شمال-شمال شرقی) از 3000 به 6000 میکروموس بر سانتی‌متر افزایش ‌می‌یابد. مقایسه نقشه هدایت الکتریکی مربوط به سال 1393 با نقشه هدایت الکتریکی سال 1374 بیانگر افزایش هدایت الکتریکی در طول زمان و نفوذ شورابه‌های کویر دق‌سرخ به قسمت‌های شمالی و مرکزی آبخوان اردستان است. برداشت‌های بی‌رویه از آبخوان و خشکسالی‌های پی در پی از دلایل اصلی افزایش هدایت الکتریکی و نفوذ آب شور می‌باشد. بررسی نمودارهای کیفی آب زیرزمینی دشت مورد مطالعه نشان می‌دهد که تیپ آب‌های زیرزمینی کلروره و رخساره آن‌ها سدیک بوده، همچنین فرایند شیمیایی غالب در آبخوان انحلال هالیت می‌باشد.