چکیده: مطالعه‏‏ ی ساختار نوکلئون همواره بسیار مورد توجه بوده است. اطلاعات مهمی از شکل ظاهری، ساختار درونی و اجزای سازنده‏ی نوکلئون از مطالعه ‏ی برهم‏کنش‏ها بدست‏ می‏آیند. ما در این رساله یک برهم‏کنش الکترومغناطیس را با محاسبه‏ی تغییرات دامنه‏ی هلیسیتی، مطالعه می‏کنیم. آنچه ما از برهم‏کنش الکترومغناطیس می‏دانیم به معادلات ماکسول در مکانیک کلاسیک برمی‏گردد. در آنجا بیان می‏شد که یک ذره با قرار گرفتن در میدان‏های الکترومغناطیس ذره‏ی مقابل، با آن برهم‏کنش می‏کند. با پیدایش نظریه‏ی کوانتومی میدان‏ها، برهم‏کنش بین ذرات را نتیجه‏ی مبادله‏ی یک ذره‏ ی واسطه می‏داند بنابراین یک برهم‏کنش الکترومغناطیس را نتیجه‏ی مبادله‏ی یک فوتون مجازی می‏دانیم. فاینمن برای مطالعه‏ی این برهم‏کنش‏ها قواعدی را بیان می‏کند که به نام خود او شهرت دارند. قواعد فاینمن برای مطالعه‏ی یک برهم‏کنش الکترومغناطیس تنها بر‏روی حالت اولیه و نهایی اسپین و تکانه‏ی ذرات برهم‏کنش کننده پایه‏ریزی می‏شود و آنچه در میانه‏ی برهم‏کنش رخ می‏دهد دارای اهمیت نیستند. ما در این رساله سعی نموده‏ایم از دریچه‏ای نو به مطالعه‏ی نوکلئون و حالت‏‏های تشدیدی آن بپردازیم، به این صورت که در یک پراکندکی ناکشسان الکترون- پروتون، چگونگی برهم‏کنش فوتون با کوارک‏های سازنده‏ی نوکلئون را مطالعه کنیم و در واقع نشان دهیم که در میانه‏ی مسیر یک برهم‏کنش، چه اتفاقی رخ خواهد داد. ما نشان می‏دهیم که چگونه می‏توانیم پیچیدگی‏ های محاسبات فاینمن را کنار بگذاریم و نتایجی که از یک برهم‏کنش الکترومغناطیس بدست می‏آید را با محاسبات جبری ساده بدست بیاوریم. ما انتظار داریم نتایج یکسانی از این نوع مطالعه با سایر کارها بدست آوریم بنابراین در این راستا به توضیح ‏نحوه‏‏ی برهم‏کنش الکترومغناطیس بین جریان کوارک‏ها به عنوان ذرات سازنده‏ی نوکلئون و میدان الکترومغناطیس فوتون‏ها پرداخته‏ایم و نشان داده ‏ایم که هامیلتونی برهم‏‏کنش شامل‏ دو عملگر انتقال(دوران) اسپین و عملگر انتقال تکانه است و از آنجا که مطالعه‏ ی جداگانه‏ ی اثر ‏این دو عملگر در برهم‏کنش الکترومغناطیس‏ کار پیچیده‏ای است، عدد کوانتومی هلیسیتی که بسیار وابسته به تغییرات تکانه‏ی کل خواهد بود، معرفی شده است و تغییرات این عدد کوانتومی در گذار به حالت‏های تشدیدی مختلف، محاسبه می‏شود و در نهایت ارتباط بین تغییرات دامنه ‏هلیسیتی و عامل ‏شکل‏های الکترومغناطیسی را نشان داده‏ایم و نتایج را با مقادیر تجربی مقایسه کرده‏ایم.