چکیده: ﺗﻮزﯾﻊ یک ﮐﻠﯿﺪ رمز ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﯿﻦ دو ﮐﺎرﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ‌ای از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮار دارﻧﺪ، مهم‌ترین هدف علم رمزنگاری اﺳﺖ. در رﻣﺰﻧﮕﺎری ﮐﻼﺳﯿﮑﯽ امنیت کلید رمز به ﺳﺨﺘﯽ توابع رﯾﺎﺿﯽ حاکم بر آن وابسته است. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در رمزنگاری کوانتومی یا به عبارتی ﺗﻮزﯾﻊ ﮐﻠﯿﺪ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ QKD اﯾﻦ اﯾﻤﻨﯽ ﺑﻪ اصول بنیادین مکانیک کوانتومی واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﭘﺮوﺗﮑﻞ‌های ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺮای ﺗﻮزﯾﻊ ﮐﻠﯿﺪ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. تقریباً ﺗﻤﺎم ﭘﺮوﺗﮑﻞ‌های رﻣﺰﻧﮕﺎری ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻧﺘﻘﺎل ذره ﺣﺎﻣﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ از ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﺑﻪ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ‌شود. در بررسی اﻣﻨﯿﺖ پروتکل‌ها معمولاً پس از اطمینان از امن بود کانال ارتباط کوانتومی، ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻏﺮﺑﺎل داده‌ها به صورت ﺣﺬف ﺗﻌﺪادی از ﮐﯿﻮﺑﯿﺖ‌ها صورت می‌گیرد. در ﺳﺎل ۲۰۰۳ ﺑﻮﺳﺘﺮوم و ﻓﻠﺒﯿﻨﮕﺮ ﯾﮏ ارﺗﺒﺎط دو ﻃﺮﻓﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم درهم‌تنیدگی ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﮐﯿﻮﺑﯿﺖ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد دادند. از آنجایی که در ﭘﺮوﺗﮑﻞ آن‌ها ارسال اطلاعات ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ به صورت قطعی اﺳﺖ، بنابراین ﮐﯿﻮﺑﯿﺖ‌ها دور رﯾﺨﺘﻪ نمی‌شوند و اطلاعات پس از اﻧﺘﻘﺎل رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ می‌شوند. در این پروتکل اﻣﻨﯿﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻤﻼت ﯾﮏ ﺷﻨﻮدﮐﻨﻨﺪهﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮاﺳﻄﻪ‌ی ﻣﺪ کنترلی در ارتباط کوانتومی فراهم می‌شود. در این پایان‌نامه، ابتدا مروری اجمالی بر مباحث مقدماتی استفاده شده در رمزنگاری خواهیم داشت. سپس به توصیف نمایی کلی از توزیع کلید کوانتومی و چند پروتکل معروف توزیع کلید کوانتومی خواهیم پرداخت‌. در نهایت توضیحات کاملی در مورد پروتکل Ping-Pong ارائه خواهیم داد و امنیت آن را در مورد حمله‌های مختلف بررسی خواهیم کرد.