چکیده: یکی از مهمترین مسائلی که در اطلاعات کوانتومی با آن مواجه هستیم، انتقال اطلاعات بصورت ایمن می باشد. این عمل در رمزنگاری کلاسیکی امکان پذیر نمی باشد. از اینرو ما پروتکلی را معرفی می کنیم که همانند همه پروتکل های توزیع کلید کوانتومی(QKD)، امنیت آن مبتنی بر قوانین فیزیک کوانتومی است و دیگر اینکه هیچ اطلاعاتی از آزمایشگاه دو کاربر مجاز فاش نمی شود. این طرح پروتکل توزیع کلید کوانتومی مستقل از دستگاه(DIQKD) نام دارد. اثبات ایمنی این پروتکل بر فرضیات کمتری استوار است، بدین معنی که دو کاربر نه تنها از ساختار دستگاه هایشان بطور دقیق خبر ندارند بلکه به دستگاه هایشان هم اعتماد نخواهند کرد و یا اینکه ما فرض نمی کنیم که دستگاه ها ی آلیس و باب مشخصه ی از قبل تعیین شده داشته باشند، چون ممکن است که دستگاه های اندازه گیری آلیس و باب توسط استراق سمع کنند (Eve)دستکاری شوند. ما نشان خواهیم داد که ایمنی این نوع پروتکل ها از بهم آمیختن دو واقعیت تبعیت می کند بطوریکه اگر از نقض نامساوی بل استفاده شود، در آنصورت هر پروتکل توزیع کلید کوانتومی مستقل از دستگاه در مقایسه با پروتکل استاندارد توزیع کلید کوانتومی ایمنی به مراتب قوی تری خواهد داشت و علاوه بر این، اینکه ایو محدود به حملات دسته جمعی است-در حملات دسته جمعی فرض شده است که ایو به هر دستگاه مورد استفاده در پروتکل بطور یکسان و مستقل حمله می کند. هدف پروتکل های مستقل از دستگاهی که ما دراینجا تحلیل و بررسی می کنیم؛ توزیع کلید سّری ای است که امنیت آن بر اساس قوانین فیزیک کوانتومی است، بنابراین در این طرح فرض می کنیم که بیتهای رشته کلید مستقل از هم باشند و با هم بر هم کنش نداشته باشند، همچنین با یکدیگر فاصله فضا گونه داشته باشند و در نتیجه از آن برای تولید نرخ ایمنی کلیداستفاده می کنیم.