چکیده: در دنیای پیچیده و متغیر امروزی که رقابت بسیار زیادی بین جوامع مختلف در راستای دستیابی به جدیدترین فناوری ها، با صرفه ترین منابع و مجرب ترین نیروهای انسانی وجود دارد، منابع انسانی و بالاخص افراد خلاق، نوآور، کارآفرین و صاحبان اندیشه های نو به مثابه با ارزش ترین سرمایه های سازمانی هستند. ساختارهای سازمانی جدید رو به تغییر نهاده و سازمان ها و منابع انسانی شان تحت تأثیر تهدیدهای مختلفی قرار گرفته اند که از آن جمله می توان به پدیده «خودسانسوری سازمانی » اشاره نمود. سرمایه انسانی تنها سرمایه ای است که با مصرف علاوه بر اینکه کاهش نمی یابد بلکه بر اساس تجاربی که کسب می نماید اثر فزایندگی نیز خواهد داشت. امروزه مهم ترین مزیت رقابتی سازمان ها نه در حوزه تجهیزات بلکه در حوزه انسان ها است. برای ارتقاء بهره وری سرمایه های انسانی مکانیزم ها و روش های مختلفی وجود دارد از قبیل نظام مدیریت مشارکتی، نظام پذیرش و بررسی پیشنهادات و غیره. به هر میزان که مشارکت این سرمایه در اهداف و وظایف سازمانی بیش تر شود میزان کارایی و اثر بخشی سازمانی نیز بهبود خواهد یافت. این پژوهش کیفی با هدف غایی شناسایی عوامل مؤثر بر شکل گیری خودسانسوری سازمانی و ارائه-ی مدلی برای مدیریت آن با استفاده از طرح نظام مند گراندد تئوری انجام شده است. به این منظور ضمن انجام مصاحبه ی باز با 20 نفر از مدیران ارشد و اساتید خبره در زمینه ی پژوهش حاضر، مجموعه ای از مضامین اولیه طی فرایند کدگذاری باز گردآوری شدند و از دل آن ها مقوله هایی استخراج گردید. سپس در مرحله ی کدگذاری محوری، پیوند میان این مقوله ها ذیل عناوین شرایط علّی، پدیده ی محوری، راهبردهای کنش و کنش متقابل، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر و پیامدها در قالب پارادایم کدگذاری تعیین شد. در ادامه و در مرحله ی کدگذاری انتخابی، یکایک اجزای پارادایم کدگذاری تشریح، سیر داستان ترسیم و نظریه خلق شد. سرانجام، قضایا و فرضیه-های راهبردی پژوهش تدوین گردید.