چکیده: هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی انتخاب تکنولوژی تولید انرژی الکتریکی با تأکید بر اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برای کمک به سیاست‌گذاران اقتصادی جهت کاهش هزینه، کاهش آلودگی زیست محیطی (تشعشعات) وهمچنین توسعه اجتماعی است. با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) و ارائه یک مدلسازی جدید و یکپارچه از اصول و خط‌‌مشی‌های انرژی الکتریکی برای پیشرفت و توسعه اقتصادی ایران، به‌ترتیب از روش‌های FAHP گروهی، آنتروپی شانون، ویکور، الگوی خود توضیح برداری(VAR)، روش جوهانسن - جوسیلیوس و الگوی تصحیح خطا، اصول و ترجیحات هر یک از معیارها و زیر معیارها، منطبق با نیازهای جامعه ایران در فرآیندهای تولید انرژی الکتریکی شناسایی و براساس آن‌ها میزان استفاده بهینه و بهره‌گیری از انرژی‌ها مشخص می‌شود. نتایج نشان داد که انرژی خورشیدی، طبق رتبه‌بندی شاخص ویکور(Q) با ۸۸ درصد اطمینان دررده اول انرژی‌ها قرارگرفت، سپس به ترتیب انرژی‌ها ی بادی ، گاز، آبی، زمین گرمایی و زغال سنگ دررده‌های دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم انرژی ها جای گرفتند. براساس نتایج بدست آمده دراین تحقیق، می‌توان گفت میزان فعالیت در انرژی زغال‌سنگ در ایران چندان صرفه اقتصادی ندارد و با توجه به افزایش گرمای زمین در آینده، فعالیت در انرژی خورشیدی در ایران بازخورد بیشتری نسبت به سایر انرژی‌ها دارد و می‌تواند در جهت صرفه‌های اقتصادی، اجتماعی وهمچنین کاهش آلودگی ناشی ازاستفاده بیش‌تر ازسوخت‌های فسیلی مؤثر باشد و بستر مناسبی را برای میزان استفاده بهینه ازاین نوع انرژی‌ها درایران ایجاد نماید. همچنین نتایج براساس الگوی خود توضیح برداری(VAR)، روش جوهانسن - جوسیلیوس و الگوی تصحیح خطا نشان می دهدکه اثرگذاری ضرایب متغیرها بر اساس مبانی نظری مورد انتظار بوده و از نظر آماری نیز معنادار می‌باشند، و نتایج براساس ضریب جمله تصحیح خطا، حاکی از آن است که در هر دوره حدود ۰/۶۴ از عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت، تعدیل می‌شود و می‌توان بیان داشت که در بلند مدت، یک درصد افزایش درمتغیرهای نیروی کار، سرمایه‌گذاری انرژی در بخش خصوصی، تولید انرژی الکتریکی و مصرف سوخت فسیلی به ترتیب باعث افزایش ۰/۸۱، ۰/۵۱، ۰/۶۵ و ۳/۴۲ درصد دررشد اقتصادی می شوند. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش، توصیه سیاسی این است که، سهم انرژی های تجدیدپذیر به خصوص انرژی های خورشیدی و بادی را از کل انرژی‌های تولیدی کشور افزایش داد، چرا که با وجود هزینه‌ی اولیه بالادر امر تولید این نوع انرژی‌ها در اقتصاد های وابسته به نفت، این نوسانات وارد اقتصاد جامعه می‌شود که با استفاده از این انرژی ها می‌توان بر اساس ظرفیت هر منطقه از شدت این نوسانات جلوگیری کرده و رشد اقتصادی باثبات تری را در جامعه اعمال نمود. همچنین با حذف تدریجی یارانه انرژی فسیلی و سوق دادن درآمد حاصل از آن برای تامین مالی پروژه تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و تشویق بخش خصوصی جهت سرمایه‌گذاری در توسعه این نوع انرژی‌ها با حمایت از جانب بانک‌ها در ایران توصیه می‌شود.