چکیده: استرس اکسیداتیو نقش کلیدی در پاتوژنز دیابت نوع دو (T2D) و عوارض ناشی از آن دارد. مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی و ورزش دو رویکرد بالقوه برای به تأخیر انداختن توسعه و پیشرفت T2D هستند. لذا، هدف از این تحقیق بررسی تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مصرف مکمل اسپیرولینا بر سطح سرمی MDA و TAC در زنان غیر‌فعال مبتلابه دیابت نوع دو است. این تحقیق نیمه تجربی، شامل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، با سه گروه تجربی و یک گروه شاهد بود. نمونه آماری این تحقیق را 55 نفر از زنان مبتلابه دیابت نوع دو، با میانگین سنی (5.57±51.95 سال) و (شاخص توده بدن 4.63±30.75 kg/m2) تشکیل دادند که به‌صورت تصادفی به 4 گروه: 1-تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل اسپیرولینا (15 نفر)، 2- تمرین تناوبی شدید (15 نفر)، 3-مصرف مکمل اسپیرولینا (15 نفر)، 4- کنترل (10 نفر بدون تمرین و مکمل) تقسیم شدند (تقسیم‌بندی بر مبنای همتاسازی بر اساس: 1- قند خون،2- BMI آزمودنی‌ها صورت گرفت). گروه 1 و 3 روزانه 2 گرم مکمل اسپیرولینا را مصرف ‌کردند. نمونه‌های خونی قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت پس از اتمام تمرینات و مصرف مکمل در وضعیت ناشتا جمع‌آوری شد. جلسات تمرین شامل 45 دقیقه راه رفتن یا دویدن روی تردمیل بود که هر جلسه‌ به 10 دقیقه گرم کردن با شدت 50 تا 70 درصد HRR 10 دقیقه سرد کردن با شدت 50 تا 70 درصد HRR و 25 دقیقه تمرین تناوبی شدید (وهله‌های تمرین به‌صورت چهار بخش 4 دقیقه‌ایی باشدت 85 تا 95 درصد HRR با وهله‌های استراحت 3 دقیقه‌ایی، با شدت 50 تا 70 درصد HRR بود) تقسیم ‌شد. از آزمون t وابسته برای ارزیابی تفاوت درون‌گروهی، آزمون ANOVA برای ارزیابی تفاوت بین گروهی و آزمون تعقیبی بونفرونی هم برای تشخیص اینکه تفاوت ناشی از کدام گروه است، استفاده شد. تمام ارزیابی‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS در سطح معنی‌داری (0.05≥P) انجام شد. یافته‌های تحقیق حاکی از آن بود که سطح سرمی MDA در هر سه گروه‌ تمرین+مکمل (0.03=P)، تمرین(0.001=P) و مکمل (0.013=P) کاهش معناداری داشت. همچنین سطح سرمی MDA دربین گروهها (0.03=P) تفاوت معناداری نشان داد که طبق آزمون بونفرونی این تفاوت ناشی از اختلاف بین گروه (تمرین - مکمل) و گروه تمرین با کنترل بود. نتایج دیگر نشان داد که تغییرات سطح سرمی (TAC (0.7=P معنادار نبود. با توجه به این نتایج تمرینات HIIT و مصرف مکمل اسپیرولینا محرک مناسبی برای کاهش سطح آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد و درنتیجه کاهش عوامل خطر در زنان مبتلابه دیابت نوع دو می‌باشند.