چکیده: تائورین به دلیل ویژگی‌های محافظتی سلول و حفظ عملکرد سلول در مقابل نوسان محیط خارج، به نظرمی‌رسد مکمل مؤثری در کاهش آسیب عضلانی باشد. بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر 2 هفته بارگیری مکمل تائورین بر پاسخ شاخص‌های آسیب عضلانی به یک جلسه فعالیت وامانده ساز در دانشجویان تربیت بدنی بود. روش شناسی: در یک تحقیق نیمه تجربی 22 دانشجوی دختر تربیت بدنی (سن:1.70±22.40 سال، وزن: 13.81±58.92 کیلوگرم، قد: 5.10±163.77 سانتی متر، شاخص توده بدن: 4.70±21.90 کیلوگرم/مترمربع) به صورت تصادفی ساده به دو گروه دارونما(12نفر) و مکمل(10نفر) تقسیم شدند. از آزمون بروس به‌عنوان تست وامانده ساز استفاده شد. آزمودنی‌ها در طول دو هفته بارگیری هر روز 15 میلی‌گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن مکمل تائورین یا دارونما مصرف کردند که این میزان درون 3 کپسول 500 میلی‌گرمی قرار داده‌ شد. در مراحل پیش آزمون و پس آزمون قبل و بعد از فعالیت وامانده ساز نمونه های خونی به منظور تعیین سطوح کراتین‌کیناز و لاکتات دهیدوژناز سرم گرفته شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. توزیع طبیعی داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک بررسی شد و آزمون تحلیل واریانس دوعاملی مرکب(4×2) برای تحلیل داده ها در سطح معنی‌داری 0.05>P استفاده شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مکمل دهی تائورین تأثیر معنی‌داری بر پاسخ سطوح کراتین‌کیناز و لاکتات دهیدروژناز به یک جلسه فعالیت وامانده ساز نداشت(0.05<P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد، مکمل دهی تائورین تأثیر معنی‌داری بر پاسخ سطوح کراتین‌کیناز و لاکتات دهیدروژناز نداشته، همچنین فعالیت وامانده ساز تأثیر معناداری بر این سطوح نداشت. اما با توجه به محدودیت‌های پژوهشی نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد.